Η σειρά Final Fantasy μετράει 36 χρόνια ύπαρξης και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του gaming αλλά και μία σταθερή αξία για ολόκληρες γενιές παικτών. Αυτό σημαίνει επίσης πως πρέπει να καταφέρνει να κρατηθεί ζωντανή και φρέσκια, ώστε να συνεχίζει να προσφέρει ιστορίες ηρωισμού, ξιφών και μαγείας. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει η Square Enix κι έτσι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μία εμφανή προσπάθεια μετάβασης του Final Fantasy από τα κλασικά μονοπάτια των turn-based JRPG προς την μεριά των πιο mainstream -και πλέον, πιο βιώσιμων εμπορικά- action RPG. Το Final Fantasy 16 είναι το πιο αποφασιστικό και «τολμηρό» βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, με όλες τις συνέπειες που συνεπάγεται ένα τέτοιο επιχείρημα.
Η ιστορία του Final Fantasy 16 διαδραματίζεται στην Valisthea, έναν κόσμο που αποτελείται από δύο ηπείρους: την Ash και τη Storm. Η κινητήριος δύναμη στην Valisthea είναι οι μαγικοί κρύσταλλοι mothercrystals, από τους οποίους παράγεται το aether, το οποίο ουσιαστικά είναι μαγική ενέργεια και χρησιμοποιείται σε σχεδόν όλους τους τομείς της ζωής. Όμως, υπάρχουν και κάποιοι ξεχωριστοί άνθρωποι, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν μαγεία χωρίς να έχουν ανάγκη τους κρυστάλλους. Αυτοί, είναι οι λεγόμενοι bearers, οι οποίοι ως επί το πλέιστον, είναι υποχείρια των διάφορων βασιλιάδων και αρχόντων. Επιπλέον, οι bearers πληρώνουν βαρύ τίμημα γι αυτή την δύναμη τους, καθώς όσο περισσότερη χρήση μαγείας κάνουν, τόσο περισσότερο το σώμα τους αρχίζει και καταστρέφεται, μέχρι που στο τέλος, πετρώνουν. Από την άλλη, υπάρχουν οι dominants, οι οποίοι, όχι μόνο μπορούν να χρησιμοποιήσουν μαγεία χωρίς κάποιον κίνδυνο για τους ίδιους, αλλά επίσης είναι avatars των eikons, μαγικά πλάσματα με τεράστιες στοιχειακές δυνάμεις και ουσιαστικά τα «πυρηνικά όπλα» του κάθε βασιλείου (βασικά, είναι τα summons από προηγούμενα FF). Σε αντίθεση με τους bearers, οι dominants συνήθως χαίρουν εκτίμησης και σεβασμού από τον περισσότερο κόσμο και συνήθως έχουν υψηλές θέσεις στην κοινωνική ιεραρχία.
Όμως η Valisthea μαστίζεται από μία μυστηριώδη «ασθένεια», γνωστή ως blight, η οποία προκαλεί την εξαφάνιση του aether από τον κόσμο και ουσιαστικά, απομυζάει την ζωτική ενέργεια του περιβάλλοντος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον πόλεμο μεταξύ των διάφορων βασιλείων για τον έλεγχο περιοχών και του aether. Στην ήπειρο Storm, έχουμε την Rosaria, την αυτοκρατορία της Sambreque και την Dhalmekia, ενώ στην ήπειρο Ash κυριαρχεί το Waloed. Στα μεταξύ τους εδάφη, υπάρχει το ουδέτερο Crystal Dominion και ακόμα πιο έξω, το Iron Kingdom. Πρωταγωνιστής είναι ο Clive Rosfield, πρωτότοκος γιος του βασιλιά της Rosaria. Ο μικρότερος αδερφός του, ο Joshua, είναι ο dominant του eikon Phoenix. Έτσι ο Clive καταλήγει να είναι ο προστάτης του Joshua, ο οποίος θα γίνει ο επίσημος διάδοχος του βασιλείου. Όμως σύντομα η Rosaria δέχεται επίθεση από το eikon Ifrit και ο Clive χάνει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και του αδερφού του. Κάπου εδώ ξεκινάει και η πραγματική πλοκή του παιχνιδιού, με τον Clive να ορκίζεται εκδίκηση. Όμως τον περιμένουν πολλές περιπέτειες, ίντριγκες, δολοπλοκίες, συνωμοσίες και επτασφράγιστα, σκοτεινά μυστικά που πρέπει να αποκαλύψει, στο επικό ταξίδι που έχει μπροστά του.
Μία από τις κύριες επιρροές του τίτλου, τόσο στην παρουσίαση, όσο και στην αφήγηση, είναι το Game Of Thrones, κάτι που φαίνεται τόσο πολύ, που σε μερικά σημεία θα έλεγε κανείς πως έχουν κάνει μόνο τα απολύτως απαραίτητα για να αποφύγουν πιθανή μήνυση από τον George R.R. Martin. Αυτό σημαίνει επίσης πως υπάρχει ξεκάθαρη στροφή προς το πιο «ώριμο» περιεχόμενο σε σχέση με προηγούμενα Final Fantasy. Εδώ βλέπετε σφαγές, αίματα, μέχρι και κάποιες ερωτικές σκηνές. Δεν μιλάμε για κάτι ακραίο, αλλά σίγουρα δεν είναι για μικρά παιδιά. Η ιστορία κρατά το ενδιαφέρον και σας κάνει να θέλετε να μάθετε τί γίνεται παρακάτω (αν και κάποιες φορές κάνει «κοιλία» και το χάνει λίγο). Οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και ενδιαφέροντες, με κάποιους να ξεχωρίζουν περισσότερο από άλλους (όπως ο αγαπημένος Cid). Οι διάλογοι ξεχειλίζουν με GoT μεσαιωνική βρετανίλα και η συνολική εξέλιξη της ιστορίας είναι κάτι παραπάνω από καλή γενικά, παρά τα διάφορα αναπόφευκτα κλισέ. Και αν χαθείτε λίγο με το lore, όταν παίζει κάποιο cutscene μπορείτε να πατήσετε pause και να τσεκάρετε ένα ειδικό μενού που δείχνει ποιος και τί είναι ο καθένας, ανάλογα με το ποιοι χαρακτήρες παίζουν ρόλο στην ιστορία εκείνη την στιγμή.
Όμως, εκτός από την πιο ενήλικη ματιά στην αφήγηση, η μεγαλύτερη αλλαγή έρχεται στο gameplay. Ξεχάστε το turn-based και την στρατηγική στις μάχες. Το νέο σύστημα μάχης του παιχνιδιού είναι πολύ πιο κοντά σε κάτι που θα περιμέναμε από το Devil May Cry. Οι μάχες είναι πολύ πιο γρήγορες, άμεσες και πολλές φορές, εντυπωσιακές, όταν συνδυάζετε τα κατάλληλα eikon abilities και εκτελείτε μεγάλα combo. Παρόλο που δεν πολεμάτε πάντα μόνος και υπάρχουν κι άλλα μέλη στο party σας, ελέγχετε πάντα τον Clive, ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες λειτουργούν υποστηρικτικά. Κάθε φορά που ανεβαίνετε level, εκτός του ότι αυξάνονται τα στατιστικά σας, κερδίζετε ability points που ξοδεύετε στα διάφορα skill trees. Εκτός από XP, αποκτάτε διάφορα υλικά που σας χρησιμεύσουν για αναβαθμίσετε τα όπλα και την πανοπλία σας ή για να φτιάξετε καινούργιο εξοπλισμό. Πρέπει να πούμε πως καλό είναι να είστε έτοιμος για μία μεγάλη περιπέτεια, καθώς το παιχνίδι διαρκεί γύρω στις 40 με 45 ώρες και αρκετά παραπάνω αν πάτε για να βρείτε τα πάντα. Επιπλέον, υπάρχει new game +, αλλά και το Final Fantasy mode που κάνει πιο δύσκολο το παιχνίδι, ανεβάζει το level cap του Clive, αλλάζει τις θέσεις των εχθρών και σε αυτό μεταξύ άλλων μπορείτε να βρείτε και να φτιάξετε καινούργιο εξοπλισμό.
Όσο προχωράτε στην ιστορία, ξεκλειδώνετε νέες eikon δυνάμεις, με την κάθε μία να έρχεται με το δικό της skill tree. Εδώ είναι και το «ζουμί», καθώς μπορείτε να πειραματιστείτε με διάφορους συνδυασμούς ικανοτήτων. Αν θέλετε γρήγορο και επιθετικό ξύλο, μπορείτε να το κάνετε. Αν πάλι προτιμάτε να παίξετε με αποφυγές, άμυνα και αντεπιθέσεις, επίσης γίνεται. Πρέπει να σημειωθούν και τα πολύ ωραία boss fights (τόσο τα κανονικά όσο και τα κρυφά) και ειδικά οι μάχες μεταξύ eikons, οι οποίες είναι εντυπωσιακές και επικές (αφού ουσιαστικά είναι μάχες μεταξύ θεοτήτων). Να πούμε εδώ, πως, σε συγκεκριμένα σημεία στο παιχνίδι, σας δίνεται η δυνατότητα να ξαναπαίξετε προηγούμενες αποστολές στο arcade mode, παίζοντας για να βγάλετε την καλύτερη δυνατή βαθμολογία, αλλά και να κερδίσετε παραπάνω XP ή να μαζέψετε αντικείμενα που σας είχαν ξεφύγει την πρώτη φορά.
Καλά κι ωραία όλα αυτά, αλλά έρχονται με ένα κόστος: τα πιο παραδοσιακά RPG στοιχεία έχουν μειωθεί πολύ. Πλέον δεν έχει τόσο νόημα να προσπαθείτε να σκεφτείτε πιο στρατηγικά για το πως θα επενδύσετε τα XP σας. Οι μάχες, όντας πολύ πιο action, δεν έχουν τόσο το στοιχείο της οργάνωσης και της προσοχής που είχαν στα turn-based Final Fantasy και παίζαμε με ένα full party. Επίσης, η πλειοψηφία των side-quests είναι βαρετές αποστολές του τύπου «πήγαινε εκεί, βρες αυτό το αντικείμενο ή σκότωσε το τάδε τέρας». Το αν θα σας αρέσουν ή όχι αυτές οι αλλαγές, είναι ξεκάθαρα θέμα προτίμησης. Αν είστε σκληροπυρηνικός φαν των παλιότερων FF τίτλων, πιθανότατα θα σας φανεί περίεργο στην καλύτερη. Αν πάλι προτιμάτε κάτι πιο άμεσο και γρήγορο, θα περάσετε πολύ ωραία.
Οπτικά, το παιχνίδι τα πάει πολύ καλά και αρκετές φορές μπορεί να γίνει εντυπωσιακό. Οι χαρακτήρες είναι καλοσχεδιασμένοι, ενώ τα περιβάλλοντα είναι ποίκιλα και πανέμορφα, από τα κάστρα και τα δάση και τα χωριά, μέχρι τις μεγάλες πόλεις, τα dungeons και τους αρχαίους ναούς. Όπως προαναφέρθηκε, σίγουρα θα σας μείνουν στην μνήμη τα boss fights μεταξύ των eikvn, όπου η παρουσίαση γίνεται πιο κινηματογραφική και θεαματική. Τα animations είναι καλοδουλεμένα, τα εφέ φωτισμού είναι δυνατά και η γενικότερη αισθητική του παιχνιδιού συνδυάζει πολύ ωραία παραμύθι και dark fantasy. Το μόνο μείον είναι πως υπάρχουν frame drops, ακόμα και στο performance mode. Η ηχητική επένδυση επίσης είναι φανταστική και σας απορροφάει ακόμα περισσότερο στον κόσμο του παιχνιδιού. Το ορχηστρικό soundtrack είναι επικό και αξιομνημόνευτο, δένοντας πολύ καλά με τα άψογα ηχητικά εφέ και το εξαιρετικό voice acting των κεντρικών χαρακτήρων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου