Europa Universalis 4 Review

Σχεδόν επτά χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του Europa Universalis 3, του τρίτου μέρους της σειράς που ανέδειξε την Paradox ως τη μετρ των grand strategy, ενός υποείδους που πολλοί θα έλεγαν πως η ίδια δημιούργησε. Μέσα σε αυτό το διάστημα η Paradox έχει ωρίμασει σαν εταιρεία. Άρχισε να δίνει το χρόνο που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη των παιχνιδιών, αποφεύγοντας να τα κυκλοφορεί πριν την ώρα τους, έβγαλε τίτλους που ζητούσαν οι φίλοι των παιχνιδιών της χωρίς -συνήθως- να τους απογοητεύει, και στήριξε κάθε νέα μεγάλη κυκλοφορία της με patch, επεκτάσεις και νέο περιεχόμενο, έτσι ώστε ακόμα και οι απογοητευμένοι να μπορούν να βρουν παρηγοριά και οι πορωμένοι να πορώνονται ακόμα περισσότερο.
Πέρσι, το Crusader Kings 2 θα μπορούσαμε να πούμε ότι έφερε την Paradox περισσότερο στο προσκήνιο και η ανακοίνωση του νέου Europa Universalis, μετά απ’ όλα αυτά, γέννησε μεγάλες προσδοκίες. Είναι πολύ ευχάριστο αλλά και μάλλον αναμενόμενο ότι η “νέα” Paradox καταφέρνει να ανταποκριθεί σε αυτές. Για όσους δεν γνωρίζουν τη σειρά Europa Universalis, τα πράγματα είναι (θεωρητικά!) πολύ απλά. Ξεκινάτε στις 11 Νοεμβρίου του 1444 (ή οποιαδήποτε άλλη ημέρα θέλετε μέχρι τις 2 Ιανουαρίου του 1821) διαλέγοντας ένα οποιοδήποτε κράτος του κόσμου, από την πανίσχυρη Αγγλία, μέχρι την μακρινή δυναστεία των Μινγκ, το ετοιμόρροπο Βυζάντιο ή κάποιο γερμανικό πριγκιπάτο. Στόχος σας είναι η διαχείρισή του από οικονομικής, διπλωματικής, στρατιωτικής και τεχνολογικής πλευράς ώστε να κυριαρχήσετε στον κόσμο ή τουλάχιστον στην Ευρώπη, να γίνετε το πιο τεχνολογικά ανεπτυγμένο ή/και πολιτικά φιλελεύθερο κράτος ή, αν οι βλέψεις σας είναι μικρότερες και οι συνθήκες πολύ ζόρικες, απλά να επιζήσετε. Υπάρχει μόνο ο μεγάλος χάρτης του κόσμου (αντίθετα με το Total War όπου οι μεμονομένες μάχες είναι κομμάτι του παιχνιδιού), πιο όμορφος και λεπτομερής από ποτέ, με τα χρώματα των κρατών και τα σύνορα να σας κατευθύνουν, τους στρατούς να απεικονίζονται με μικρά μοντέλα, πάνω στον οποίο ο χρόνος κυλάει μέρα-μέρα (με επιλέξιμη ταχύτητα και δυνατότητα παύσης), καθιστώντας το παιχνίδι ένα υβρίδιο μεταξύ real-time και turn-based strategy. Όπως και σε όλα τα παρόμοια παιχνίδια της Paradox που εμπνεύστηκαν από τα πρώτα Europa Universalis και έχουν τα παραπάνω κοινά στοιχεία, υπάρχει μια χαρακτηριστική έλλειψη ευρύτερων, “game-ίστικων” στόχων. Τουτέστιν, δεν κερδίζετε το παιχνίδι αν κατακτήσετε τον κόσμο ή έστω αν επιζήσετε... Υπάρχει βέβαια ένας μετρητής σκορ ο οποίος όμως δεν λέει και πάρα πολλά. Στην ουσία δεν υπάρχει κατάσταση νίκης.
Mόνο ο παίκτης θέτει στόχους και ορίζει μέσα στο μυαλό του πότε θα έχει κερδίσει, αν θα τα έχει πάει καλά ή όχι. Επειδή στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξε ποτέ, τελικά, μία κατάσταση νίκης, αλλά και για άλλους λόγους, όπως επειδή είτε χάνετε είτε κερδίζετε ο υπόλοιπος κόσμος απλά συνεχίζει να υφίσταται, πολλοί αποκαλούν τα grand strategy της Paradox “εξοιμοιωτές ιστορίας”. Για την ακρίβεια όμως, δεν είναι η ιστορία που εξομοιώνεται αλλά οι συνθήκες της. Τί θα γινόταν στον κόσμο αν η Πορτογαλία αποίκιζε την Βόρεια Αμερική; Αν το Βυζάντιο επιζούσε; Αν τα σκανδιναβικά βασίλεια ενώνονταν; Αν η Ισπανία κατακτούσε τη Γαλλία; Οι πιθανότητες -και οι δυνατότητες- ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σας. Το πρόβλημα είναι ότι για να μπορείτε κάθε φορά να αντιληφθείτε τις πλήρεις επιπτώσεις των πράξεών σας και να απολαύσετε το παιχνίδι στο έπακρο, πρέπει να ξέρετε κάτι από ιστορία. Εκτός φυσικά κι αν είστε σαν κι εμένα, που έμαθα ιστορία παίζοντας τέτοια παιχνίδια.
Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου