Η ιστορία ξεκινάει σε ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι ζουν αρμονικά, σε μικρές ομάδες-χωριά και με σχετικά απλά μέσα στην διάθεσή τους. Εσείς είστε η Lana, ένα κορίτσι που έχει βγει βόλτα με την αδερφή της την Ilo. Εκεί που κάθονται και συζητούν ήρεμα, ξαφνικά από το πουθενά εμφανίζονται εξωγήινα διαστημόπλοια και μηχανές που επιτίθενται στον κόσμο. Ένα από τα διαστημόπλοια αρπάζει την Ilo και απογειώνεται. Μάταια η Lana το κυνηγάει και προσπαθεί να σώσει την αδερφή της. Η περιπέτειά της έχει μόλις ξεκινήσει. Σκοπός της να εντοπίσει την αδερφή της, αλλά και να βοηθήσει όλους τους φίλους της ενάντια στην εξωγήινη απειλή. Στην διάρκεια της περιπέτειάς αυτής πρέπει να αντιμετωπίσει πολλές εχθρικές μηχανές ή άλλα πλάσματα του πλανήτη της, ενώ γνωρίζει και έναν απρόσμενο φίλο που τη βοηθάει σημαντικά στο ταξίδι της.
Η ιστορία είναι απλή, λιτή και απέριττη. Δεν έχει πολλά-πολλά – ένα κορίτσι προσπαθεί να σώσει την αδερφή της. Δεν υπάρχει το φιλοσοφικό background του Inside, αν και κατά τόπους οι εικόνες και τα περιβάλλοντα που συναντάτε μοιάζουν σα να θέλουν να σας πουν περισσότερα από τα παραπάνω. Έτσι, θα αναφέρω πως υπάρχουν υπόνοιες για ανθρώπους που μεγάλωσαν από εξωγήινες μηχανές και για την συνύπαρξη των δύο διαφορετικών «πολιτισμών» (ανθρώπων και μηχανών) κατά το παρελθόν του πλανήτη και πολλά χρόνια πριν την επίθεση. Δυστυχώς ή ευτυχώς το παιχνίδι προσπερνάει τις όποιες φιλοσοφικές του ανησυχίες και καταλήγει στο αναμενόμενο αποτέλεσμα. Στην πορεία η Lana συναντάει και ένα ζωάκι του πλάνήτη της, τον Mui όπως τον ονομάζει. Ο Mui όχι μόνο γίνεται πολύ καλός φίλος της Lana, αλλά την βοηθάει σημαντικά στο να προχωρήσει στην περιπέτειά της. Οι δυο τους δένονται συναισθηματικά και μάλιστα σε ένα σημείο που ο Mui κινδυνεύει, η Lana αναλαμβάνει με προτεραιότητα τη σωτηρία του φίλου της.
Ως Inside clone, το Planet of Lana είναι ένα side-scrolling puzzle-platformer. Εσείς χειρίζεστε κυρίως τη Lana, η οποία πηγαίνει μόνο προς τα δεξιά ή αριστερά, ποτέ προς τα μπροστά ή πίσω. Κατά την κίνησή της σκαρφαλώνει βράχια, σκύβει κάτω από περάσματα, κολυμπάει, ανοίγει μηχανισμούς κτλ. Σημαντικό για την Lana είναι το stealth, καθώς συχνά συναντάει εχθρικές εξωγήινες μηχανές, τις οποίες σε καμία περίπτωση δε μπορεί να αντιμετωπίσει κατά μέτωπον. Έτσι πρέπει να κρύβεστε σε χορτάρια ή να βρίσκετε άλλους τρόπους προκειμένου να περάσετε από σημεία που ελέγχονται από τις μηχανές ή άλλα εχθρικά πλάσματα. Το παιχνίδι ξεκινάει απλά με απλούς γρίφους και το βασικό platforming, αλλά όσο προχωράτε γίνεται όλο και πιο δύσκολο να περάσετε από κάθε πίστα.
Από τη στιγμή που συναντάτε τον Mui, πρέπει προφανώς από κάθε πίστα να περνούν και οι δύο χαρακτήρες. Έτσι σε πολλά σημεία χρειάζεται επιπλέον σκέψη, καθώς καλείστε να βρείτε τρόπο να περάσει όχι μόνο η Lana, αλλά και ο Mui. Επιπλέον, ο Mui μπορεί να βοηθάει τη Lana, καθώς πηδάει πιο ψηλά και μπορεί να φτάνει σημεία απρόσιτα για την ίδια. Με τον τρόπο αυτό, ρίχνει σχοινιά προς τη Lana ή ανοίγει πόρτες και μηχανισμούς, ώστε η ηρωίδα να συνεχίσει την πορεία της. Όταν χάνετε (και θα χάσετε αρκετές φορές) το παιχνίδι σας βγάζει πάλι από το σημείο όπου χάσατε, κάτι που προσωπικά εκτίμησα δεόντως, αφού η μόδα της εποχής προστάζει ταλαιπώρια του παίκτη με πισωγυρίσματα. Τέλος να σημειώσω πως η Lana ανακαλύπτει ένα παλιό εξωγήινο βραχιόλι με το οποίο μπορεί να ελέγχει τις μηχανές και να τις χρησιμοποιεί προς όφελός της, ενισχύοντας ταυτόχρονα το gameplay.
Ένα πρώτο θέμα του παιχνιδιού είναι πως το αρχικό gameplay κινείται στο όριο του βαρετού και κρατάει αρκετή ώρα. Συνολικά το παιχνίδι διαρκεί περίπου πέντε-έξι ώρες, από τις οποίες η μιάμιση είναι σχετικά βαρετή, με την Lana να προχωράει σε λιβάδια και δάση και να αντιμετωπίζει βασικά εμπόδια. Ακόμα και η ύπαρξη του Mui στην αρχή δε χρησιμοποιείται στο έπακρο, με αποτέλεσμα να μην προσφέρει την απαραίτητη συγκίνηση και ένταση. Ευτυχώς από ένα σημείο και μετά το παιχνίδι γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον. Από τη μία γιατί κάθε πίστα δυσκολεύει σημαντικά και η επίλυσή της αρχίζει και σας βάζει σε σκέψεις. Από την άλλη, καθώς προχωράτε, αρχίζει η ιστορία να γίνεται λίγο πιο σκοτεινή, πιο «ενήλικη». Για να το θέσω πιο σωστά, τα περιβάλλοντα που συναντάτε σε συνδυασμό με την ένταση του gameplay σας φορτίζουν συναισθηματικά. Η Lana βρίσκεται σε σκοτεινές ή εχθρικές περιοχές, οι οποίες μπορεί να είναι σπηλιές αλλά μπορεί να είναι και εσωτερικά διαστημοπολοίων ή εγκαταστάσεις. Όσο πλησιάζετε προς το τέλος, τόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται το παιχνίδι, με ένα φινάλε γεμάτο ένταση που ανταμείβει.
Ένα άλλο (αν και παρόμοιο) θέμα που ενδεχομένως μπορούσα να σημειώσω είναι το επαναλαμβανόμενο gameplay. Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι όσο προχωράτε δυσκολεύει και κάνει αξιότιμες προσπάθειες να προσθέσει ποικιλία στο gameplay, όμως κάποια μέρη του παραμένουν επαναλαμβανόμενα ως το τέλος, όπως το να κουβαλήσετε κορμούς δέντρων γιατί ο Mui δεν κολυμπάει, να βρείτε τρόπο να «ανοίξουν» τα φυτά για να σκαρφαλώσετε κτλ. Πάντως, παρόλα τα αρνητικά του, θα μπορούσα να πω πως το παιχνίδι, αν και δεν μπορεί εύκολα να συγκριθεί με τη φιλοσοφική και σκοτεινή ατμόσφαιρα και αισθητική του Inside σε επίπεδο gameplay, είναι «στιβαρό» και καλοσχεδιασμένο. Ο χειρισμός σε γενικές γραμμές είναι απλός, αφού η Lana βασικά προχωράει και σκαρφαλώνει. Έχετε υπόψη, όμως, πως αν χρησιμοποιήσετε πληκτρολόγιο (όπως έκανα εγώ), ο έλεγχος των μηχανών και ειδικά των ιπτάμενων είναι λίγο βασανιστήριο και σας οδηγεί στο όριο να σπάσετε την οθόνη, ειδικά σε ένα σημείο προς το τέλος. Προς αυτή την κατεύθυνση και σύμφωνα και με την αρχική οθόνη του παιχνιδιού, ίσως είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσετε χειριστήριο.
Στον τομέα των γραφικών το παιχνίδι έχει πολλές καλές στιγμές. Καταρχάς το εικαστικό είναι ζωγραφισμένο στο χέρι, με το αποτέλεσμα να είναι αισθητικά ανώτερο των προσδοκιών. Θα έλεγα πως στα πιο σκοτεινά περιβάλλοντα, το παιχνίδι παραδόξως «λάμπει», καθώς οι λεπτομέρειες είναι εντυπωσιακές, οι λιγοστοί φωτισμοί είναι πολύ όμορφα υλοποιημένοι και η ατμόσφαιρα σαφώς ενισχυμένη προς όφελος του παίκτη. Επίσης εξαιρετικά είναι και τα δύο τελευταία περιβάλλοντα: αυτό με την αμμοθύελλα και οι κεντρικές εγκαταστάσεις των εξωγήινων. Εκεί που χωλαίνει λίγο ο τίτλος είναι στο χωριό της Lana ή στα παρόμοια περιβάλλοντα, όπου επικρατεί ένα σαχλό γαλάζιο και πράσινο που χαλαρώνει το μάτι, αλλά καταντάει βαρετό οπτικά. Σε κάθε περίπτωση, να σημειώσω πως το animation είναι κορυφαίο, με όλες τις κινήσεις των χαρακτήρων εξαιρετικά ομαλές. Ειδικά το animation των μηχανών που έχουν πόδια αράχνης είναι απλά καταπληκτικό.
Ο ήχος κινείται και αυτός στο επίπεδο των γραφικών. Στην αρχή η μουσική είναι μάλλον αδιάφορη, ενώ κατόπιν και για αρκετή ώρα δεν υπάρχει ίχνος μουσικής επένδυσης. Κάπου προς τη μέση του παιχνιδιού και μετά από μία πολύ όμορφη σεκάνς, συνοδεία ενός ταιριαστού και συγκινητικού τραγουδιού, αρχίζει και υπάρχει σχεδόν συνεχής μουσική επένδυση με σωστή ένταση που συντροφεύει το gameplay ωραία μέχρι τέλους. Voice acting δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου, με την Lana να φωνάζει ένα συνεχές «Iloo Iloo» και την Ilo να αντιφωνεί «Lanaaa Lanaa». Σε κάποια συγκεκριμένα σημεία η Lana μονολογεί στην δική της γλώσσα, ενώ οι περισσότεροι διάλογοι είναι με έναν άνθρωπο που σώζει την ηρωίδα όταν αυτή κατάκοπη λιποθυμά. Κάθε ερμηνεία είναι σε γλώσσα φανταστική, κάτι που δεν προσδίδει μεν κάτι στο παιχνίδι, αλλά νομίζω πως οτιδήποτε άλλο μάλλον θα ενοχλούσε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου