Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα παιχνίδια τύπου Souls πλέον αποτελούν ολόκληρη σχολή. Πάρα πολλοί δημιουργοί, είτε AAA, είτε indie, προσπαθούν να φτιάξουν το «επόμενο Souls» ή απλά να εντάξουν στοιχεία Souls στα παιχνίδια τους. Δυστυχώς όμως οι πραγματικά πετυχημένες τέτοιες απόπειρες είναι λίγες, και ακόμα και τότε, στην καλύτερη περίπτωση, απλά πλησιάζουν τα θρυλικά παιχνίδια της FromSoftware. To Bleak Faith: Forsaken δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Είναι ένα soulslike, open-world κιόλας, δημιουργημένο από μία ομάδα τριών ατόμων. Από την μία το λες κι εντυπωσιακό, αν όχι θράσος. Από την άλλη όμως, η πικρή αλήθεια είναι πως όταν θέλεις να φτιάξεις ένα σωστό soulslike ανοιχτού κόσμου, χρειάζεσαι πολλά περισσότερα από όρεξη, θέληση και μερικές καλές ιδέες, όπως θα δούμε.
Αν πιστεύετε πως τα παιχνίδια της From έχουν κρυπτική πλοκή, τότε το Bleak: Faith Forsaken θα σας κάνει να νομίζετε πως οι δημιουργοί ξέχασαν να βάλουν σενάριο, καθώς σας δίνει ελάχιστα στοιχεία για το τί ακριβώς συμβαίνει. Αλλά ας επιχειρήσουμε να μιλήσουμε για την βασική πλοκή. H ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα μακρινό, δυστοπικό μέλλον και στο απόμακρο, σχεδόν έρημο Omnistructure. Πρόκειται για μία αποικία που ανήκει στην αυτοκρατορία του God-Emperor, που κρύβει πολλά μυστήρια, με το μεγαλύτερο να είναι μία ακατανόητη ανωμαλία στα βάθη της, η οποία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα, τον χώρο και τον χρόνο γύρω της. Επίσης, εκπέμπει ακτινοβολία που μεταλλάσσει τα διάφορα έμβια όντα σε φριχτά τέρατα. Οι ηγεμόνες της αποικίας, γνωστοί κι ως Administration, στέλνουν σε αυτό τον άρρωστο κόσμο έναν Homunculus (ο πρωταγωνιστής μας), ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιεί διάφορα σώματα. Αποστολή του είναι να καταφέρει να σταθεροποιήσει την ανωμαλία, ώστε η αυτοκρατορία να αποκτήσει τον έλεγχο - και την δύναμή της. Πρέπει να ζοριστείτε για να βγάλετε άκρη ως προς το τί και γιατί γίνεται, καθώς προσπαθείτε να καταλάβετε τί ακριβώς εννοούν οι διάφοροι ΑΙ χαρακτήρες και οι περιγραφές των αντικειμένων. Αυτό συμβαίνει και στα soulslike, αλλά εκεί τόσο το σενάριο, όσο και ο τρόπος που δίνεται στον παίκτη είναι πολλές κλάσεις ανώτερης ποιότητας.
Στο παιχνίδι πρέπει να εξερευνήσετε το Omnistructure, να πολεμήσετε μπόλικα τέρατα και να ψάξετε για διάφορα καλούδια. Ο έλεγχος του χαρακτήρα είναι λίγο περίεργος. Κρατάει το βασικό σύστημα κουμπιών και μάχης από τα Souls, αλλά το κακό είναι πως η κίνησή του είναι αργή και γρήγορη ταυτόχρονα. Αυτό φαίνεται στις πολλές φορές που αποτυγχάνετε όταν προσπαθείτε να εκτελέσετε άλματα ακριβείας ή κάνετε κάποιου είδους platforming. Κάτι που κάνει τον χειρισμό ακόμα πιο δύσκολο είναι πως αν χρησιμοποιήσετε χειριστήριο, το παιχνίδι πολλές φορές αποκρίνεται λάθος στις εντολές σας (ή και καθόλου). Οι μάχες αφήνουν επίσης ανάμεικτα συναισθήματα, αφού πέρα από τα θέματα με τον χειρισμό, πολλές φορές τα hitbox και το hit detection (και το δικό σας και των εχθρών) λειτουργούν όπως να ‘ναι. Επίσης, το παιχνίδι περιέργως δεν δίνει i-frames (τα animation frames κατά τα οποία είστε άτρωτος) όταν κάνετε roll για να αποφύγετε κάποια επίθεση, κάτι που είναι καλό να ξέρετε πριν (και αν) ασχοληθείτε με αυτό. Πρέπει επίσης να πούμε πως η ισορροπία δυσκολίας των εχθρών είναι εκνευριστικά άστοχη. Μπορεί να έχετε φτάσει σε σημείο που έχετε αναβαθμιστεί αρκετά, και ξαφνικά εμφανίζονται νέοι εχθροί που μπορούν να σας ρίξουν με ένα χτύπημα.
Κάτι άλλο που είναι διαφορετικό από ότι συνηθίζεται στα soulslike, είναι πως δεν υπάρχει παραδοσιακό σύστημα leveling. Μπορείτε όμως να βρείτε καλύτερα όπλα, πανοπλίες και εξοπλισμό, είτε ψάχνοντας, είτε από drops εχθρών, είτε δυναμώνοντας ότι φοράτε ήδη με κρυστάλλους (κάτι που σημαίνει πως πρέπει να ετοιμαστείτε για farming αν θέλετε να κάνετε συγκεκριμένο build, αφού δεν ρίχνουν όλοι οι εχθροί τους ίδιους κρύσταλλους). Ακόμα, το παιχνίδι έχει ένα σύστημα combo, όπου εφόσον συνδέετε επιτυχημένα τις επιθέσεις σας, αυτές γίνονται πιο δυνατές και καταναλώνουν λιγότερο stamina, κάτι που είναι ένας έξυπνος τρόπος να αποθαρρύνεται ο παίκτης από το να σπαμάρει συνέχεια τις γρήγορες επιθέσεις. Επίσης, μπορείτε να ξεκλειδώσετε perks, τα οποία δίνουν διάφορα buffs και κάποιες νέες ικανότητες για τα όπλα αλλά και τον χαρακτήρα. Εφόσον τα χρησιμοποιήσετε σωστά, μπορείτε να φτιάξετε τον Homunculus όπως ακριβώς θέλετε. Να πούμε εδώ πως υπάρχει και δυνατότητα crafting, όπου χρησιμοποιείτε διάφορα υλικά που βρίσκετε για να φτιάξετε healing potions, βέλη για το τόξο σας και άλλα χρήσιμα αντικείμενα. Όλα αυτά είναι όντως καλές ιδέες όταν αντιμετωπίζετε τα τέρατα, αλλά δυστυχώς η συνολική αίσθηση των μαχών δεν είναι ιδιαίτερα καλή και συνεπής.
Όσον αφορά την εξερεύνηση του μεγάλου και λαβυρινθώδους Omnistructure, ετοιμαστείτε για κούραση και μπόλικο πήγαινε-έλα, ενώ συχνά χάνεστε και αναρωτιέστε πώς και πού πρέπει να πάτε. Χάρτης δεν υπάρχει, και οι πληροφορίες που σας δίνουν οι διάφοροι ΑΙ χαρακτήρες είναι ασαφείς συνήθως. Ο σχεδιασμός συνδεσιμότητας του κόσμου δεν είναι καλός και μερικές φορές μπερδεύει. Επίσης, υπάρχουν πολλές περιοχές που είναι μεγάλες, αλλά άδειες, με μερικούς εχθρούς να περιφέρονται πέρα-δώθε. Τουλάχιστον όμως, υπάρχει ένα χρήσιμο στοιχείο: τα homunculus mirage αντί για bonfires, τα οποία λειτουργούν επίσης και ως σημεία fast-travel. Όμως, μπορείτε να βρείτε και επιπλέον mirage, τα οποία μπορείτε να βάλετε όπου θέλετε για να λειτουργούν σαν σημεία respawn, κάτι που σας βοηθάει σε ζόρικες περιοχές ή στα δύσκολα boss fights. Μπορεί τα boss να σας παιδέψουν, αλλά δυστυχώς δεν πλησιάζουν καν στο να προσφέρουν αξιομνημόνευτες μάχες, ενώ κάποια είναι κακές αντιγραφές πολύ καλύτερων boss των Dark Souls.
Βέβαια, μιλώντας για αντιγραφή, πρέπει να αναφέρουμε πως μέχρι πρότινος το παιχνίδι περιείχε animations που υπάρχουν στα Dark Souls και στο Elden Ring. Ακολούθησε update που τα αφαίρεσε (ως επί το πλείστον), καθώς και δύο-τρία ακόμα update με στόχο την διόρθωση των πάρα πολλών bugs που υπάρχουν. Δεν είναι τυχαίο πως το παιχνίδι σας επιτρέπει να κάνετε respawn όποτε θέλετε, γιατί όλο και κάπου θα κολλήσετε, επειδή περάσατε μέσα από τοίχους ή πόρτες, επειδή πέφτετε αέναα στο κενό ενώ από κάτω σας φαίνεται να υπάρχει πάτωμα κι ένα σωρό άλλες τέτοιες «ομορφιές». Με λίγα λόγια, το παιχνίδι ξεκάθαρα έπρεπε να βγει ως early access κι όχι να πωλείται ως ολοκληρωμένο προϊόν.
Τα γραφικά κυμαίνονται σε μέτρια έως και αρκετά χαμηλά επίπεδα (ειδικά στις υφές) και αρκετά animations είναι κακοφτιαγμένα. Πάντως η goth-punk, industrial αισθητική του Omnistructure είναι ατμοσφαιρική και απόκοσμη, συνδυάζοντας τεχνολογία και φύση με διάφορα αρχιτεκτονικά στιλ που αποτελούνται κυρίως από γκρίζα, μουντά ερείπια, και δίνοντας την αίσθηση ενός εγκαταλειμμένου, κατεστραμμένου κόσμου που ίσως ήταν κάποτε πολύ διαφορετικός. Ενώ ο σχεδιασμός των περισσότερων χαρακτήρων δεν είναι τόσο προσεγμένος, υπάρχουν μερικά τέρατα που όντως είναι εφιαλτικά και μοιάζουν σαν να έχουν ξεπηδήσει από έργα του Lovecraft και του H.R. Giger. Στην όλη ατμόσφαιρα, συνεισφέρει και το ενδιαφέρον soundtrack που είναι μία μίξη ambient, synth, post-rock και λίγο ορχηστρικών μελωδιών
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου