Η σειρά Project Zero (γνωστή και ως Fatal Frame) είναι από τις πιο ιστορικές στο χώρο των survival horror παιχνιδιών και συνάμα αρκετά υποτιμημένη σε σχέση με τα μεγάλα ονόματα του χώρου. Κι αυτό είναι πραγματικά άδικο, γιατί τουλάχιστον για μένα προσωπικά τα Project Zero είναι τα πιο τρομακτικά παιχνίδια (μαζί με τα Siren) που έχω βιώσει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με τα video games. Το Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse είναι remaster του τέταρτου τίτλου της σειράς που είχε βγει αποκλειστικά για το Wii και μόνο στην Ιαπωνία. Μπορεί να προσφέρει μια αξιόλογη εμπειρία τρόμου 15 ολόκληρα χρόνια μετά;
Το σενάριο είναι από τα πιο ενδιαφέροντα και πολυεπίπεδα που έχουμε δει στη σειρά Project Zero. Όλο το σκηνικό διαδραματίζεται στο απομονωμένο νησί Rougetsu, όπου λαμβάνει χώρα ένα φεστιβάλ στο οποίο εξαφανίζονται μυστηριωδώς πέντε παιδιά. Ένας ερευνητής που είχε σταλεί για τον εντοπισμό των παιδιών τελικά τα βρίσκει, αλλά και τα πέντε παιδιά έχουν πάθει αμνησία. Αρκετά χρόνια μετά, τρία από τα πέντε παιδιά που εν τέλει επέζησαν, όντας πλέον έφηβοι, καθώς και ο ερευνητής που τα είχε βρει, επιστρέφουν στο νησί για να ανακαλύψουν τί μυστήριο συμβαίνει σε αυτό τον τόπο. Η δομή θυμίζει περισσότερο παιχνίδι Siren, αφού εναλλάσσονται συνεχώς διαφορετικοί χαρακτήρες και αρχικά είναι βέβαιο ότι θα σας μπερδέψει. Όμως ύστερα από λίγες ώρες και εξερευνώντας τις τοποθεσίες, ενώνετε τα κομμάτια του παζλ και εκτιμάτε περισσότερο την δομή της ιστορίας που προχωράει με τέτοιο τρόπο.
Το Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse είναι παραδοσιακό survival horror τρίτου προσώπου. Εξερευνάτε απομονωμένες καλύβες, νοσοκομεία, πανδοχεία κτλ και λύνετε κάποιους απλούς περιβαλλοντικούς γρίφους, όπως ακριβώς συμβαίνει στα περισσότερα παιχνίδια της κατηγορίας. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι ασφαλώς ο κόσμος του, αφού καταφέρνει να αναπαράγει με τρομερή επιτυχία τον τρόμο που προκαλούν οι ασιατικές ταινίες τρόμου, χωρίς να επιδίδεται σε αιματοχυσίες και φτηνούς εντυπωσιασμούς. Επίσης είναι τόσο ατμοσφαιρικό και τόσο τρομακτικό που σας φέρνει στα όρια σας! Είναι πραγματικά αριστουργηματικός ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι απόκοσμοι ήχοι ή ο τρόπος που κινείται η κάμερα λίγο πριν ανοίξετε μία πόρτα. Πολύ περισσότερο οι συχνές τυχαίες θεάσεις φαντασμάτων που δεν σας επιτίθενται καν και απλά υπάρχουν πίσω από ένα παράθυρο ή σας κοιτάνε επίμονα στην απέναντι πλευρά του δωματίου. Η ατμόσφαιρα και ο τρόμος είναι πραγματικά σε άλλο επίπεδο, όπως μας έχει συνηθίσει η σειρά Project Zero.
Κοινή συνισταμένη όλων των Project Zero είναι φυσικά η camera obscura που βρίσκει ο κάθε χαρακτήρας τυχαία στην περιοχή, μία κάμερα που μπορεί να φωτογραφίζει άυλες μορφές αλλά και να κάνει ζημιά στα εχθρικά φαντάσματα φωτογραφίζοντας τα. Έτσι ενώ εξερευνάτε τον χώρο με την προοπτική να είναι πίσω από την πλάτη του χαρακτήρα, όταν ενεργοποιήσετε την camera obscura η δράση εξελίσσεται σε πρώτο πρόσωπο οπότε πρέπει να πάρετε τις κατάλληλες λήψεις στο σωστό timing για να κάνετε όση περισσότερη ζημιά γίνεται με όσο το δυνατό λιγότερες λήψεις. Εκτός μάχης, με την camera obscura μπορείτε να απαθανατίσετε φαντάσματα που δεν θέλουν να σας κάνουν κακό και απλά υπάρχουν στο χώρο ώστε να κερδίσετε πόντους που βοηθούν στην αναβάθμισή της. Επίσης η κάμερα είναι χρήσιμη και για κάποιους ευφάνταστους περιβαλλοντικούς γρίφους. Οι αναβαθμίσεις είναι κομβικές για την επιβίωσή σας, οπότε σταδιακά πρέπει να κάνετε μεγαλύτερο το εύρος της επίθεσης ή να ανεβάσετε την ταχύτητα με την οποία μπορείτε να φωτογραφίσετε κτλ. Υπάρχουν και φακοί με επιπρόσθετες ικανότητες που μπορείτε να βρείτε εξερευνώντας το περιβάλλον, αλλά και δυνατότερα φιλμ που κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στους εχθρούς, αλλά είναι αναλώσιμα και περιορισμένα σε αριθμό, οπότε πρέπει να κάνετε σωστή διαχείριση των πόρων σας (όπως σε κάθε survival horror που σέβεται τον εαυτό του).
Οι μάχες μέσα από την camera obscura, ενώ είναι κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια του είδους, σε ένα ακόμη παιχνίδι Project Zero φέρνουν αρκετά προβλήματα και άδικους θανάτους. Αυτό γιατί έχετε πολύ περιορισμένο εύρος κίνησης όταν βρίσκεστε σε πρώτο πρόσωπο και πολλές φορές τα φαντάσματα εμφανίζονται σε σημεία που δεν τα περιμένετε. Ειδικά εδώ το πρόβλημα γιγαντώνεται γιατί οι μάχες (ηθελημένα;) λαμβάνουν χώρα σε πολύ μικρά δωμάτια οπότε δεν μπορείτε με τίποτα να ελιχτείτε και παγιδεύεστε σε γωνίες χωρίς να μπορείτε να κάνετε το παραμικρό. Μάλιστα, όπως και σε προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, δεν κάνετε save όπου θέλετε, αλλά σε συγκεκριμένα σημεία, χωρίς συχνά checkpoints, οπότε τέτοιοι άδικοι θάνατοι σας αναγκάζουν να παίξετε χωρίς λόγο ξανά και ξανά δύσκολα σημεία.
Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι όταν παίζετε με τον ερευνητή, έχετε έναν φακό που λειτουργεί όπως ακριβώς η camera obscura, αφού με το φως μπορείτε να εξοστρακίζετε τα φαντάσματα, όπως περίπου στο Alan Wake. Και ναι, το gameplay λειτουργεί σαφώς καλύτερα αφού έχετε μεγαλύτερο εύρος όρασης να δείτε πού ακριβώς είναι τα φαντάσματα, ενώ και ο ίδιος ο φακός φαίνεται πολύ πιο ισχυρός από την camera obscura, αφού χρειάζονται λιγότερες επιθέσεις για να ξεπαστρέψετε τους εχθρούς. Με άλλα λόγια, το παιχνίδι έχει τρόπο να δουλεύει καλύτερα το σύστημα μάχης εισάγοντας την δυνατότητα αυτή μόνο στον ερευνητή, αλλά στους υπόλοιπους χαρατκήρες παραμένει εγκλωβισμένο στην camera obscura που πάντα προκαλούσε περισσότερους πονοκεφάλους παρά ευχαρίστηση. Παράλογο, απλά.
Δυστυχώς τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Για έναν ακόμη μυστήριο λόγο, οι χαρακτήρες του παιχνιδιού εξακολουθούν να κινούνται με ρυθμούς χελώνας, κάνοντας την εξερεύνηση μαρτύριο! Καταλαβαίνω να υπήρχε αυτό το θέμα στο Wii, αλλά εν έτει 2023 τόσο αργή κίνηση είναι απλά απαράδεκτη. Ακόμη και όταν πατάτε το κουμπί να τρέξετε, οι χαρακτήρες έχουν ένα σχεδόν κωμικό animation τρεξίματος που όχι μόνο σας βγάζει εντελώς εκτός κλίματος αλλά ακόμη και τροχάδην είναι τρομερά αργό. Αν σε αυτό συνυπολογίσετε και το γεγονός ότι το παιχνίδι απαιτεί πολύ συχνά backtracking, τότε καταλαβαίνετε το μέγεθος του προβλήματος όταν πρέπει να σπαταλήσετε χρόνο για να πάτε από το ένα σημείο στο άλλο. Πραγματικά μόνο αν είστε υπομονετικός λάτρης των παιχνιδιών τρόμου μπορείτε να αντέξετε αυτό το μαρτύριο!
Σαν να μην έφτανε αυτό, ένας ακόμη old-school μηχανισμός που έχει να κάνει με τα αντικείμενα που υπάρχουν κρυμμένα στο χώρο, αφαιρεί μεγάλο μέρος από την διασκέδαση του παιχνιδιού. Υπάρχει ένας μηχανισμός που σας ενημερώνει ότι υπάρχει κάποιο αντικείμενο στο δωμάτιο, αλλά λόγω του σκοταδιού και της δύσκολης διαχείρισης του φακού, σας αναγκάζει να κάνετε pixel hunting για να βρείτε πού ακριβώς βρίσκεται το αντικείμενο μέσα σε όλο το δωμάτιο! Το θέμα θα μπορούσε να λυθεί αν τα αντικείμενα ήταν πιο εμφανή μέρη και όχι κάτω από ντουλάπια κτλ που δεν μπορείτε να φωτίσετε με το φακό σας.
Δυστυχώς και στον οπτικό τομέα το Mask of the Lunar Eclipse δεν θυμίζει ούτε καν παιχνίδι προηγούμενης γενιάς. Έχουν γίνει λίγες αναβαθμίσεις που αφορούν κυρίως τους χαρακτήρες και τα φαντάσματα, ενώ τα περιβάλλοντα έχουν αφεθεί στην τύχη τους με γραφικά επιπέδου Wii. Είναι πραγματικά σοκαριστικά τα pixels που πλημμυρίζουν την οθόνη σας όταν βρίσκεστε πολύ κοντά σε κάποιον τοίχο ή όταν ανοίγετε μία πόρτα. Το παιχνίδι μοιάζει περισσότερο με port του αρχικού τίτλου παρά με remaster. Τουλάχιστον στον τομέα του ήχου δεν υπάρχει κανένα παράπονο, καθώς τα πάντα είναι αριστοτεχνικά εκτελεσμένα για να προκαλούν ανατριχίλες. Από τις απόκοσμες κραυγές των φαντασμάτων που εξοστρακίζετε ή το αργό μουρμουρητό άυλων μορφών που σας περιτριγυρίζουν, μέχρι τους ήχους των μενού, όλα δένουν άψογα και ενισχύουν την ήδη απόκοσμη ατμόσφαιρα του τίτλου. Επίσης πειστικό είναι το ιαπωνικό voice acting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου