Λέγεται ότι περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας ζώντας απλά την καθημερινότητά μας, με εξαίρεση εκείνες τις σημαντικές στιγμές όπου καλούμαστε να πάρουμε μεγάλες αποφάσεις που θα έχουν αντίκτυπο στο μέλλον μας. Αυτές οι στιγμές, όπως η επιλογή των σπουδών, της εργασίας, του συντρόφου, των παιδιών και άλλων, είναι μετρημένες και μπορούν να απέχουν χρόνια η μία από την άλλη. Το Where the Heart Leads παρουσιάζει όλες αυτές τις στιγμές ενός ανθρώπου, του Whit, ξεκινώντας από τα παιδικά του χρόνια.
Ξεκινάτε με τον Whit να έχει σπίτι, τη δική του οικογένεια και σκύλο. Όταν ένα βράδυ με καταιγίδα ο σκύλος παγιδεύεται σε έναν γκρεμό, ο Whit, στην προσπάθειά του να τον σώσει με τη βοήθεια μιας... μπανιέρας, έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του. Από το πώς συμπεριφέρθηκε στον αδερφό του όταν ήταν ακόμη παιδιά, στο εάν κρατούσε οικογενειακά μυστικά και αν αφιέρωνε αρκετό χρόνο στα δικά του παιδιά. Ο αντισυμβατικός αδερφός του Whit πότε προκαλεί προβλήματα και πότε βρίσκεται στο πλάι του ως συνεργάτης. Η σύζυγός του λατρεύει τα παιδιά τους, αλλά θέλει να κάνει κάτι παραπάνω με τη ζωή της από το να έχει μόνο τον ρόλο της μητέρας. Από την άλλη, οι κάτοικοι της μικρής κοινότητας όπου ζει η οικογένεια έχουν τις δικές τους ιστορίες και τα δικά τους προσωπικά προβλήματα. Όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν σουρεαλιστικό κόσμο, όπου χτίζονται τεράστια σπίτια επάνω σε δέντρα μέσα σε λίγη ώρα και μη επιθυμητές κατασκευές της πόλης διαλύονται σε μια στιγμή χωρίς κόπο.
Το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού δίνει την εντύπωση ενός “προσομοιωτή ζωής”, χωρίς να σας προσφέρει την ελευθερία του gameplay που δίνει το Sims και χωρίς την ξεχωριστή φαντασία που βρίσκουμε σε παιχνίδια adventure. Καθώς οι αναμνήσεις του Whit αλλάζουν ανάλογα με τις επιλογές που καλείστε να κάνετε κατά καιρούς, παρακολουθείτε την ενηλικίωσή του μέσα από τις επιλογές του και στη συνέχεια βλέπετε το αντίκτυπο αυτής της απόφασης λίγα χρόνια αργότερα. Αν και ομολογουμένως δεν συμβαίνουν πολλά συνταρακτικά γεγονότα (είναι πολύ πιθανό να έχετε ζήσει πιο έντονες στιγμές στην ζωή σας συγκριτικά με αυτές που περνά ο πρωταγωνιστής), και ολόκληρο το παιχνίδι εξελίσσεται πατώντας ένα κουμπί χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεστε για γρίφους ή πολύπλοκες ενέργειες, έχει τον τρόπο του να σας κάνει να ενδιαφέρεστε να δείτε τί θα γίνει στη συνέχεια.
Οικογένεια πάνω απ’ όλα.
Το απλό gameplay τρίτου προσώπου περιορίζεται στο να διαβάζετε το κείμενο διαλόγων στην οθόνη, να πηγαίνετε στα σημεία ή τα άτομα όπου υπάρχει hosptot και, όποτε χρειάζεται, να κάνετε την επιλογή ζωής για τον Whit. Θα επιμείνετε να σώσετε τον σκύλο ή θα τα παρατήσετε; Θα κρατήσετε για τον εαυτό σας την καλή δουλειά που μόλις προέκυψε ή θα τη δώσετε σε κάποιον άλλον; Όλα αυτά επηρεάζουν την ιστορία, τον τρόπο που σας συμπεριφέρονται οι άλλοι, και το φινάλε. Μπορείτε να κάνετε save λίγο πριν από σημαντικές επιλογές, για να δείτε πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η εξέλιξη (και πολλές φορές η μία επιλογή φέρνει μια εξέλιξη εντελώς διαφορετική από την άλλη).
Μέσα στις δεκαετίες, τα hotspots για αλληλεπίδραση και τα άτομα με τα οποία μιλάτε είναι ικανοποιητικά, όμως η διαδραστικότητα με το περιβάλλον θα μπορούσε να ήταν υψηλότερη. Κατεβαίνετε στην πόλη, αλλά μπαίνετε σε λίγα μαγαζιά, και σ ’αυτά όχι για να κάνετε πολλά περισσότερα από το να μιλήσετε με τον ιδιοκτήτη τους. Εμφανίζεται το εσωτερικό της εισόδου του σπιτιού σας, αλλά δεν μπορείτε να ανεβείτε τις σκάλες για να πάτε στο δωμάτιό σας. Επίσης, πολλές φορές, για να εμφανιστεί το Χ επάνω από κάποιον για να μιλήσετε, πρέπει να τον κοιτάζετε... με την πλάτη αντί για πρόσωπο με πρόσωπο. Συλλέγετε ό,τι αντικείμενα και collectibles βρίσκετε στο περιβάλλον, από σελίδες ημερολογίων μέχρι υλικά για κατασκευές, τα οποία χρησιμοποιούνται αυτόματα την κατάλληλη στιγμή. Ουσιαστικά, το inventory εξυπηρετεί ως μέρος ανάγνωσης των ιστοριών που έρχονται με κάθε αντικείμενο και όχι τόσο ως χώρος αποθήκευσης.
Η εξέλιξη της ιστορίας γίνεται αφού συζητήσετε με το κατάλληλο άτομο ή κάνετε κάποια συγκεκριμένη ενέργεια που αναμένεται από εσάς. Αν και συνήθως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, με την ιστορία να κυλάει, ορισμένες φορές τα άτομα που ψάχνετε δεν βρίσκονται στο λογικά αναμενόμενο μέρος και αναγκάζεστε να ψάξετε για αυτά σε σημεία που δεν είναι πάντα ξεκάθαρα. Ένα από τα σουρεαλιστικά στοιχεία του τίτλου είναι η εμφάνιση όλων των ατόμων εκτός του Whit ως κάποιου είδους “φαντάσματα”. Ενώ ο Whit έχει κανονική μορφή ανθρώπου, βλέπετε μόνο το περίγραμμα των άλλων, αφήνοντας τη φαντασία σας να συμπληρώσει τα στοιχεία του καθενός. Αφενός, αυτό ενισχύει την εντύπωση ότι κάθε playthrough είναι μόνο μία από τις πιθανές αναμνήσεις του Whit και όχι μια δεδομένη εμπειρία, αφετέρου η παρουσίαση αυτή σας κάνει να νοιάζεστε λιγότερο για αυτά τα άτομα, καθώς δεν έχουν την εικόνα πραγματικών ανθρώπων. Πρόκειται για μια σκηνοθετική επιλογή που είναι δίκοπο μαχαίρι, αφού ενώ από τη μία έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία με μεγάλη έμφαση στον ρεαλισμό, από την άλλη η ονειρική παρουσίαση των άλλων κάθε άλλο παρά ρεαλιστική είναι.
Εξελίξεις.
Κατά τις 10+ ώρες ενασχόλησης με το παιχνίδι, βλέπετε τόσο τις αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση του Whit από νεαρό έφηβο σε ενήλικα, όσο και της μικρής πόλης όπου μένει. Ζείτε όλες τις σεζόν, από χειμώνα μέχρι καλοκαίρι, μέσα από έντονα χρώματα και περιβάλλοντα της εξοχής που πάντα ξεκουράζουν το μάτι. Τα γραφικά είναι ένα μείγμα φανταστικών πινάκων, όπου τα φύλλα των δέντρων και οι θάμνοι κινούνται στον άνεμο, και ρεαλισμού, όπως της μάντρας όπου ζητάτε δουλειά. Η μελαγχολική μουσική που σας συνοδεύει ταιριάζει με τις δύσκολες αποφάσεις που καλείται να πάρει ο πρωταγωνιστής, αν και αργότερα αρχίζει να κουράζει, δεδομένου ότι είναι σχεδόν ο μόνος ήχος του παιχνιδιού. Ούτε οι χαρακτήρες ούτε οι σκέψεις του Whit έχουν φωνή, με όλα όσα γίνονται να περιγράφονται μέσα σε κείμενο διαλόγου επάνω από τα κεφάλια των ηρώων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου