Η ιστορία του Dark Alliance, η οποία είναι γραμμένη από τον Salvatore, εκτυλίσσεται στο γνωστό Icewind Dale, και χρονικά, τοποθετούνται αμέσως μετα το βιβλίο The Crystal Shard, όπου ο Drizzt, μαζί με τον νάνο Bruenor Battlehammer, τον βάρβαρο Wulfgar και την τοξότρια Cattie-Brie, μόλις έχουν σώσει τους κατοίκους της περιοχής από τον μάγο Azar Kessel. Όμως τα στρατεύματά του υπάρχουν ακόμα διάσπαρτα και παράλληλα νέες απειλές έρχονται στο προσκήνιο, με στόχο να αποκτήσουν το Crystal Shard, την πηγή δύναμης του Kessel. Έτσι, οι ήρωες καλούνται να υπερασπιστούν το Icewind Dale αλλά και να σταματήσουν τους επίδοξους σφετεριστές μίας σκοτεινής δύναμης. Ευτυχώς το DA δεν παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό του, όσον αφορά το σενάριο τουλάχιστον και έχει μία ελαφρώς cheesy οπτική, κάτι που φαίνεται από τους διάλογους, μεχρι και το voice acting.
Μην περιμένετε μία επική, high fantasy εμπειρία και έναν τίτλο όπου θα απολαύσετε καταλλήλως ξίφη και μαγεία. Λυπάμαι, αλλά πρέπει να σας πω πως ούτε θεοί, ούτε ζάρια έχουν το κατάλληλο saving throw για την απογοήτευση που σας περιμένει. Αλλά ας δούμε και το γιατί. Το Dark Alliance, είναι ένα dungeon crawler, το οποίο εστιάζει στην μάχη. Με λίγα λόγια, κλασικά πράγματα: περιφέρεστε σε μεγάλες, γραμμικές κυρίως πίστες, θερίζετε εχθρούς (συνήθως goblins και orcs), παίρνετε το loot σας, ανεβάζετε το level σας, και ούτω καθεξής. Στην διάθεση σας, έχετε τους τέσσερις χαρακτήρες που αναφέραμε πριν, με τον Drizzt να είναι ο ευκίνητος ranger, τον Wulfgar και τον Bruenor να είναι οι fighters/tanks της ομάδας και την Cattie-Brie να χτυπά από απόσταση, χάρη στο τόξο της. Ο κάθε χαρακτήρας έχει ελαφριές και δυνατές επιθέσεις, dodge για να αποφεύγει εχθρικά χτυπήματα, δυνατότητα block και parry και τέλος μία αρκετά δυνατή ultimate επίθεση. Μαζί με αυτά, έρχεται και μία μπάρα stamina που μειώνεται αναλόγως με κάθε ενέργεια που πραγματοποιείτε. Όταν κερδίσετε τους απαραίτητους πόντους εμπειρίας, ανεβαίνει το επίπεδό σας και μπορείτε να ενιχσχύσετε κάποια από τις βασικές δεξιότητες του χαρακτήρα σας. Επίσης, κερδίζετε πόντους που μπορείτε να επενδύσετε στο feats skill tree, όπου ξεκλειδώνετε νέες επιθέσεις, ειδικές κινήσεις και combos.
Όταν μερακλώνει ο Drizzt, ρίχνει και καμιά ζεμπεκιά.
Όμως όλα αυτά δεν βοηθάνε απαραίτητα στην μάχη, καθώς το παιχνίδι θέλει να προσφέρει μια εμπειρία που θυμίζει πιο action, combo-based τίτλους και από την άλλη, η νοοτροπία του τείνει προς Dark Souls μεριά, μέχρι και στην βασική τοποθέτηση των κουμπιών. Όμως ο έλεγχος δεν βοηθά καθόλου, αφού όχι μόνο είναι βαρύς και αργός, αλλά πολλές φορές το σύστημα lock-on λειτουργεί όποτε δεήσουν κάποιες ανώτερες δυνάμεις. Επίσης, ελπίζω να είστε υπέρ της δεσμεύσεως, γιατί όταν ξεκινήσετε κάποια επίθεση ή κάποιο combo, τότε το έχετε “παντρευτεί” διά βίου. Κοινώς, μην περιμένετε δυνατότητα cancel σε κάποιες επιθέσεις, κάτι που θα έπρεπε να είναι δυνατόν, ειδικά όταν σας έρχονται εχθροί από πάσα κατεύθυνση. Καλή σας τύχη αν χρειαστεί να γυρίσετε γρήγορα προς τα πίσω για να αντιμετωπίσετε κάποιον εχθρό, αφού δεν υπάρχει τρόπος για γρήγορη στροφή. Καθώς προχωράτε στις πίστες, βρίσκετε κάποια σημεία όπου σας δίνεται η επιλογή να ξεκουραστείτε και να αναπληρώσετε την υγεία σας, αλλά αν το κάνετε, όσοι εχθροί σκοτώσατε ήδη, επιστρέφουν. Αν ωστόσο νιώθετε γενναίος, μπορείτε να μην σταματήσετε και να συνεχίσετε, με το παιχνίδι να σας ανταμείβει για το ρίσκο που παίρνετε, ανεβάζοντας το επίπεδο του loot που βρίσκετε (το οποίο όμως, όπως είπαμε εξακολουθείτε να μην μπορείτε να δείτε ή να χρησιμοποιήσετε εκείνη την στιγμή).
Το παιχνίδι σας ξεκινά από την βάση σας, όπου μπορείτε να επιλέξετε σε ποια πίστα θα πάτε και να ανεβάσετε το επίπεδο δυσκολίας της, ώστε να έχετε καλύτερο loot. Εκεί υπάρχει και ο έμπορος, όπου μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα λεφτά, αλλά και τα διάφορα υλικά που βρίσκετε. Ο έμπορος, πέρα από τα διάφορα φίλτρα, καλούδια και τις αγοραπωλησίες, μπορεί να σας αναβαθμίσει κάποιες ικανότητες σας αλλά και τα διάφορα loot που έχετε, με το αζημίωτο φυσικά. Αλλά εννοείται πως ούτε εδώ τα πράγματα θα ήταν απλά ή εύκολα. Βλέπετε, το μεγάλο πρόβλημα με το loot, είναι πως δεν μπορείτε ούτε να δείτε τί ακριβώς βρήκατε, ούτε να το κάνετε equip όταν το αποκτάτε. Για να τα κάνετε όλα αυτα, πρέπει να ολοκληρώσετε το επίπεδο και να επιστρέψετε στην κεντρική περιοχή του παιχνιδιού που είναι και η βάση σας, ώστε να ανοίξετε το σεντούκι και τότε να αποκτήσετε επιτέλους πρόσβαση στα λάφυρα σας. Δεν ξέρω ποιός το θεώρησε καλή ιδέα όλο αυτό, αλλά εύχομαι να τον φάει η Loth.
Αν κάνετε το λάθος να επιλέξετε να παίξετε μόνος σας, τότε καλό κουράγιο με όλα τα παραπάνω, καθώς το παιχνίδι είναι πολύ κουραστικό όταν είστε solo. Ο βαθμός δυσκολίας είναι τέτοιος, που παρόλο που η νοημοσύνη των εχθρών είναι ελαφρά χειρότερη από αυτήν ενός τούβλου, οι αριθμοί τους είναι μεγάλοι και πέφτουν όλοι πάνω σας. Η μόνη ίσως λύση, εφόσον επιμείνετε στο solo, είναι να παίξετε με την Cattie-Brie και να τους σκοτώνετε από μακριά, κάτι που εκτός από χρονοβόρο, είναι και απίστευτα βαρετό. Αν από την άλλη, θέλετε μία ελαφρώς πιο διασκεδαστική και σαφέστατα πιο εύκολη εμπειρία, τότε πρέπει να παιξετε co-op (για μέχρι και τέσσερα άτομα). Δεν είναι πως το παιχνίδι γίνεται καλύτερο. Οι εχθροί παραμένουν χαζοί και το gameplay παραμένει επαναλαμβανόμενο χωρίς να έχει κάτι που το ξεχωρίζει. Όμως για δύο-τρεις ώρες μπορείτε να κάνετε λίγο χαβαλέ, καθώς εξοντώνετε τις ορδές που βρίσκονται στο μονοπάτι σας και δοκιμάζετε τις ομαδικές επιθέσεις. Ειλικρινά, θα προτιμούσα να ήταν μόνο multiplayer, αφού το single-player είναι σχεδόν ακατόρθωτο.
"Πού ακριβώς σε πονάει η μέση;"
Όπως και στα υπόλοιπα, έτσι και στον οπτικό-ακουστικό τομέα, το DA απογοητεύει. Οι διαφορές τοποθεσίες που επισκέπτεστε, όπως οι σπηλιές των Νάνων, τα χιονισμένα φρούρια των Goblins και οι καταχθόνιοι ναοί των Νεκρομαντών, μεταξύ άλλων, δυστυχώς είναι βαρετές και γραμμικές. Τόσο το level design όσο και τα γραφικά, θυμίζουν παιχνίδι που έπρεπε να κυκλοφορήσει πριν 10 χρόνια, αλλά το γυάλισαν λίγο παραπάνω και το έβγαλαν φέτος. Το ίδιο ισχύει και για τα animations, ενδεχομένως και σε χειρότερο βαθμό, αφού μου θύμισαν εποχές PS2. Όσο για την μουσική επένδυση είναι τόσο αδιάφορη και ανέμπνευστη, που θα σας συμβούλευα απλά να βάλετε να τρέχει στο background η playlist που έχετε για να συνοδεύει τα DnD session σας. Πιθανότατα το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλύτερο. Επιπλέον, όσο πλάκα να έχουν οι διάλογοι και το voice acting, μπορούν να καταλήξουν κουραστικοί, ειδικά όταν θα ακούσετε τις ίδιες ατάκες για 300ή φορά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου