Έχω την αίσθηση πως δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για μια, ας μου επιτραπεί η έκφραση, “εκκεντρική περσόνα” όπως ο Sherlock Holmes. Ο φανταστικός ιδιωτικός ερευνητής του συγγραφέα Conan Doyle και παράλληλα ιδρυτής του είδους της αστυνομικής λογοτεχνίας, καταφέρνει πάντοτε να είναι επίκαιρος και σίγουρα όχι τυχαία. Εδώ και σχεδόν ενάμισι αιώνα, μέσα από τις περιπέτειές του σε νουβέλες, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, βιντεοπαιχνίδια κλπ, έχει καταφέρει να ξεπεράσει σε δημοτικότητα κάθε άλλον μυθοπλαστικό ανταγωνιστή του.
Ερωτευμένος με το έγκλημα, όχι ως προς την διάπραξη, αλλά την εξιχνίαση του, έχοντας μια εμμονική σχέση με την παρατήρηση, δημιουργεί έναν μόνιμο πονοκέφαλο στους αστυνομικούς επιθεωρητές, τους οποίους καλείται να βοηθήσει, εξαιτίας του σύνθετου και πολλές φορές ακατανόητου για εκείνους τρόπο σκέψης του/ Παράλληλα αδιαφορεί για την δόξα αφήνοντας πολλές φορές τα εύσημα για την διαλεύκανση των υποθέσεων για εκείνους, παρά για τον εαυτό του. Ιδιόρρυθμος και πνευματώδης, δεν διστάζει να εκτοξεύσει σε ανύποπτο χρόνο ατάκες μαύρου χιούμορ αφήνοντας παγωμένους τους συνομιλητές του, ενώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από κάποιους ελαφρώς απόμακρος και μάλλον υπεροπτικός. Ενίοτε για την επίλυση μιας υπόθεσης διευρύνει τις αισθήσεις του χρησιμοποιώντας “νόμιμες” -για την Βρετανία εκείνης της εποχής πάντα- ουσίες όπως κοκαϊνη. Η ιδιορρυθμία του βέβαια δεν αφορά μόνο την επαγγελματική του ζωή, καθώς αρκετές φορές έχει παρουσιαστεί ως ψυχωτικός με την καθαριότητα και την τάξη. Δεν τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση για το γυναικείο φύλο, παρά το γεγονός ότι έλκεται από αυτό, πιστεύοντας πως το συναίσθημα δρα σαν ανασταλτικός παράγοντας στην ψυχρή λογική από την οποία πρέπει να διέπεται ένας εγκληματολόγος. Ο βαθμός της αγάπης των οπαδών του φανταστικού αυτού ήρωα υπήρξε τόσο μεγάλος, που σύντομα εμφανίστηκαν ομάδες ατόμων που υποστήριξαν και προσπάθησαν μέσω μελετών να αποδείξουν πως ο Sherlock ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο.
Όσον αφορά τις μεταφορές του χαρακτήρα σε παιχνίδια, την τελευταία δεκαετία τα δικαιώματα του ήρωα κατέχει η Frogwares. Το Sherlock Holmes: The Devil's Daughter είναι η όγδοη προσπάθεια τoυ στούντιο (αν και στο ενδιάμεσο υπήρξαν ορισμένα spinoff παιχνίδια), ενώ οι σεναριακές του συνδέσεις με τον προκάτοχο του, Crimes and Punishments, είναι ελάχιστες. Δεν θα ήταν παράτολμο να πούμε πως με το εν λόγω πόνημα η Frogwares κάνει ένα άτυπο reboot της σειράς, αφού και ο Sherlock και ο Watson παρουσιάζονται αρκετά χρόνια νεότεροι με διαφορετικό από το συνηθισμένο τους ύφος, ενώ μαθαίνουμε πληροφορίες για την οικογενειακή τους κατάσταση, για την οποία δεν είχε γίνει λόγος στα προηγούμενα μέρη.
Κάτι πολύ άσχημο πρέπει να συνέβη εδώ.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ξεκινώντας την περιπέτεια παρακολουθείτε τον χαρακτήρα σας, μέσω του εισαγωγικού cinematic, να τρέχει σε μια δασώδη έκταση προσπαθώντας να σωθεί από τη σφαίρα ενός sniper, η οποία κατευθύνεται προς το μέρος του. Αμέσως μετά, μέσα από μια αναδρομή στο παρελθόν (συγκεκριμένα 48 ώρες πριν), βρίσκεστε μέσα στην ασφάλεια του διαμερίσματός σας, να δέχεστε ένα χτύπημα στην πόρτα σας από την νέα σας γειτόνισσα Alice, με την οποία, κρίνοντας από την γεμάτη μυστικιστικά σύμβολα εμφάνιση της, φαίνεται από νωρίς πως κάτι δεν πάει καλά. H Alice σας φέρνει σε επαφή με τον μικρό Tom, ο οποίος αναζητά απεγνωσμένα τον πρόσφατα εξαφανισμένο πατέρα του. Ο Sherlock, πλημμυρισμένος από αισθήματα αλτρουισμού, δεν μπορεί να αρνηθεί να προσφέρει αφιλοκερδώς την βοήθειά του στο οκτάχρονο παιδί και έτσι ξεκινά η πρώτη από τις τέσσερις βασικές υποθέσεις του παιχνιδιού.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το The Devil's Daughter επιχειρεί να φέρει στην επιφάνεια μια πιο συναισθηματική πλευρά του Sherlock Holmes, δημιουργώντας όμως τελικά ένα μονοδιάστατο και ελαφρώς “κλισέ” αποτέλεσμα. Σύντομα, λοιπόν, διαπιστώνετε πως εκείνος έχει μια κόρη, την οποία όμως λόγω των αυξημένων του επαγγελματικών υποχρεώσεων παραμελεί, ξεχνώντας βασικά πράγματα για εκείνη, όπως τα γενέθλια της, με αποτέλεσμα η κοπέλα, η οποία έχοντας ήδη μπει στο κρίσιμο στάδιο της προεφηβείας, από ένα σημείο και έπειτα κάπου να παίρνει τον “στραβό δρόμο”. Ο υπερδραστήριος Sherlock που γνωρίζουμε δίνει την θέση του σε έναν πιο ήπιων τόνων, στα όρια του αδιάφορου, χαρακτήρα, ο οποίος δεν διστάζει να θυσιάσει ακόμη και την ίδια του τη ζωή για να σώσει τα αγαπημένα του πρόσωπα. Τουλάχιστον η άψογη βρετανική του προφορά δηλώνει για μια ακόμη μια φορά παρούσα, πάρα την αλλαγή του ηθοποιού που ενσαρκώνει τον χαρακτήρα. Αν και φαινομενικά οι υποθέσεις δεν συνδέονται με κάποιον τρόπο μεταξύ τους, καθόλη την διάρκεια τους χτίζεται το υπόβαθρο και ξεδιπλώνονται οι πτυχές των προσωπικοτήτων των βασικών χαρακτήρων, ώστε να έχουμε λίγες ώρες αργότερα την εκτέλεση της τελικής πράξης του “δράματος”, η οποία ξεφεύγει από τα επαγγελματικά μονοπάτια και αφορά την ίδια την προσωπική ζωή του Holmes. Οι υποθέσεις σε γενικές γραμμές είναι αρκετά καλογραμμένες, ενώ δεν λείπουν οι απαραίτητες ανατροπές που οφείλει να έχει κάθε παιχνίδι αστυνομικής θεματολογίας που σέβεται τον εαυτό του.
Ο πρώτος βασικός μηχανισμός του παιχνιδιού με τον οποίο έρχεστε σε επαφή είναι αυτός της σκιαγράφησης πορτρέτων. Συγκεκριμένα, κάθε φορά που συναντάτε κάποιον από τους βασικούς μάρτυρες μιας υπόθεσης, πρέπει να συλλέξετε στοιχεία για εκείνον βασιζόμενοι στην εξωτερική του εμφάνιση και συμπεριφορά. Από την μία πλευρά λοιπόν δύο ερεθισμένα μάτια θα μπορούσαν να φανερώνουν ότι το υποκείμενο πάσχει από χρόνια επιπεφυκίτιδα ή από την άλλη να είναι μια δυνητική ένδειξη πως είχε ξεσπάσει σε κλάματα λίγα λεπτά πριν την ανάκριση. Ένας λαιμός γεμάτος σημάδια θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη υποσιτισμού, ενώ ένα κομμάτι χαρτί που προεξέχει από την τσέπη ενός σακακιού φανερώνει πως το άτομο έχει περάσει από τα βασικά στάδια της εκπαίδευσης και κατέχει την ικανότητα της ανάγνωσης.
Ο μηχανισμός σκιαγράφησης πορτρέτων εν δράσει.
Έχοντας ελέγξει όλα τα δεδομένα, πρέπει να επικυρώσετε το τελικό αποτέλεσμα της παρατήρησης. Στη συνέχεια εκτελώντας ερωτήσεις μαθαίνετε επιπλέον πληροφορίες, οι οποίες σας δίνουν τα απαραίτητα objectives για την συνέχιση της υπόθεσης. Ενίοτε, όταν αντιληφθείτε πως ο μάρτυρας ψεύδεται, εμφανίζεται ένα QTE πριν την λήξη του οποίου πρέπει να αντιπαραθέσετε ένα από τα στοιχεία που ήδη κατέχετε αποδεικνύοντας ότι τα λεγόμενά του είναι ψευδή. Ο παραπάνω μηχανισμός αν και στην θεωρία φαντάζει υπέροχος και καταφέρνει να σας βάλει για τα καλά στο πετσί του ρόλου, δυστυχώς καταλήγει ελαφρώς διακοσμητικός, αφού ακόμη και αν δεν έχετε επιλέξει τα σωστά στοιχεία ενός πορτρέτου, εν τέλει τις περισσότερες φορές όλα τα απαραίτητα δεδομένα για την εύρεση του πραγματικού ενόχου τα αποκτάτε μέσα από άλλους τρόπους.
Πυξίδα σας για την εξιχνίαση των υποθέσεων είναι το ημερολόγιο σας, μέσα στο οποίο βλέπετε όλες τις ενεργές αποστολές σας, έναν μικρό χάρτη με τις περιοχές ενδιαφέροντος (στις οποίες μπορείτε να μεταβείτε χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό του fast travel), τα περισυλλεγμένα στοιχεία και τα έγραφα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται γράμματα, κάρτες με διευθύνσεις ή εφημερίδες. Επίσης στο ημερολόγιο σας είναι καταγεγραμμένοι όλοι οι διάλογοι που έχετε πραγματοποιήσει με τους χαρακτήρες της βασικής υπόθεσης, ώστε να ανατρέξετε σε αυτούς στις περιπτώσεις που το θεωρείτε σκόπιμο, ενώ τα echoes είναι συνήθως γράμματα που λαμβάνετε για να μάθετε τα νέα διάφορων χαρακτήρων, τους οποίους συναντήσατε σε προηγούμενες υποθέσεις. Τέλος, στο ημερολόγιο βρίσκετε τις συνόψεις όλων των σκιαγραφημένων πορτρέτων από την αρχή έως και το τέλος του παιχνιδιού.
Στο διαμέρισμα σας, που λειτουργεί ως το βασικό hub του παιχνιδιού, συναντάτε διάφορα χρήσιμα εργαλεία, ένα εκ των οποίων είναι και το make-up table. Μέσω αυτού μπορείτε να επέμβετε στην εξωτερική εμφάνιση του χαρακτήρα σας, αλλάζοντας του την κόμμωση ή φορώντας του διάφορα ευφάνταστα καπέλα και γυαλιά, μπορείτε να του προσθέσετε γενειάδα, ενώ η ντουλάπα του προσφέρει έναν σεβαστό αριθμό ενδυμάτων για κάθε περίσταση. Η χρήση των ενδυμάτων δεν περιορίζεται μόνο στο αισθητικό κομμάτι του πράγματος, καθώς το κατάλληλο ένδυμα σας δίνει πρόσβαση σε διάφορες περιοχές του παιχνιδιού, στις οποίες πρέπει να μεταβείτε μεταμφιεσμένος ή σε διάφορες κλειστές λέσχες, όπως αυτή του bowling club.
Ο σωστός συνεργάτης κάνει την διαφορά.
Καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού συναντάτε πλήθος γρίφων λογικής, τους οποίους λύνετε εξετάζοντας το περιβάλλον και ακολουθώντας δύο ή τρία προκαθορισμένα βήματα, τα οποία προωθούν την εξέλιξη της έρευνας. Σημαντικά εργαλεία του Sherlock είναι τα imaginatation και detective modes που θυμίζουν κάτι από το eagle vision των παιχνιδιών Assassin's Creed. Χρωματίζουν διάφορα σημαντικά σημεία αλληλεπίδρασης στο χώρο, σας βοηθoύν να κάνετε διάφορες εικασίες για τις προηγούμενες θέσεις αντικειμένων, ενώ, προχωρώντας στις πιο σύνθετες υποθέσεις του παιχνιδιού, σας δίνουν την δυνατότητα να αναπαραστήσετε ολόκληρες σκηνές εγκλημάτων, βρίσκοντας την σωστή αλληλουχία των θεωρητικών ενεργειών που διαπράχθηκαν με βάση τους ισχυρισμούς των μαρτύρων και των στοιχείων που κατέχετε. Επίσης υπάρχουν κάποιοι αξιόλογοι platforming γρίφοι, όπου σαν άλλη Lara Croft πρέπει να αποκτήσετε πρόσβαση σε απροσπέλαστες περιοχές μετακινώντας διάφορες διασκορπισμένες στο επίπεδο εξέδρες, είτε με την βοήθεια της άνωσης του νερού, είτε ελέγχοντας τον Watson που καλείται να χειριστεί τους μοχλούς μετακίνησης, ώστε να σχηματίσει το μονοπάτι για να διαβεί ο Sherlock. Οι ομοιότητες με τα παιχνίδια Tomb Raider βέβαια δεν τελειώνουν εδώ, καθώς σε ορισμένες υποθέσεις κατεβαίνετε σε υπόγειους αρχαίους ναούς, όπου πρέπει να επιβιώσετε από θανατηφόρες παγίδες τοξικών αερίων μελετώντας τα ζωγραφισμένα στους τοίχους σύμβολα ή να αποφύγετε τεράστιους βράχους που κατευθύνονται κατά πάνω σας τρέχοντας και χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό της κάλυψης.
Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το γνωστό deduction system που γνωρίσαμε στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Φτάνοντας σε ένα πιο προχωρημένο στάδιο της υπόθεσης και εφόσον έχετε συλλέξει τον επαρκή αριθμό στοιχείων, καλείστε συνδυάζοντας τα να δημιουργήσετε ζεύγη, ώστε να καταλήξετε σε κάποια συμπεράσματα. Στην συνέχεια, συνδυάζοντας ακόμη περισσότερο τα ζεύγη των συμπερασμάτων, παίζοντας με τους νευρώνες του εγκεφάλου του Sherlock, ανακαλύπτετε το επόμενο objective σας ή έναν από τους πιθανούς ένοχους της κάθε υπόθεσης. Σαφέστατα τις περισσότερες φορές η εύρεση του πραγματικού ενόχου είναι μια διαδικασία πολύ πιο πολύπλοκη από όσο φαίνεται αρχικά και οι πιθανότητες να πέσετε σε πλάνη κατηγορώντας έναν αθώο ακόμη περισσότερες. Αναλύοντας περαιτέρω τα εναπομείναντα στοιχεία που έχετε, συνειδητοποιείτε πως έχετε ανακαλύψει μόνο την κορυφή του παγόβουνου και η τροπή της υπόθεσης ενδέχεται να αλλάξει, με αποτέλεσμα εκείνα να σας να οδηγήσουν σε μια νέα περιοχή του παιχνιδιού, ώστε να συνεχίσετε την έρευνά σας από εκεί.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Επιλέγοντας έναν ένοχο κλείνετε την υπόθεση με τον τρόπο που θέλετε διαλέγοντας μία από τις δύο εναλλακτικές επιλογές που σας παρέχει το παιχνίδι. Μπορείτε λοιπόν να κατανοήσετε τα κίνητρα του θύτη και να τον αφήσετε ελεύθερο ή χωρίς κανένα έλεος να τον οδηγήσετε πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Στην συνέχεια το παιχνίδι σας παρουσιάζει πόσα από τα διαθέσιμα στοιχεία της κάθε υπόθεσης ανακαλύψατε και το ποσοστό των παικτών που πήραν κοινή με εσάς απόφαση. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, μια υπόθεση μπορεί να κλείσει σε λιγότερο από μία ώρα κατηγορώντας το πρώτο εξιλαστήριο θύμα που βρίσκεται στον δρόμο σας ή να φτάσει ακόμη και το τρίωρο αν θελήσετε να ανακαλύψετε την αλήθεια.
Ορισμένα από τα στοιχεία που ανακαλύπτετε χρειάζονται επιπλέον εξέταση ή ταυτοποίηση για να φανερώσουν όλες τις χρήσιμες πληροφορίες τους, οι οποίες σας οδηγούν στο επόμενο objective. Την λύση σε αυτό το πρόβλημα προσφέρει η τεράστια αρχειοθήκη του Holmes, στην οποία περιλαμβάνονται ταξινομημένα ανά χρονιά τεύχη εφημερίδων και εγκυκλοπαίδειες που καλύπτουν το μεγαλύτερο φάσμα των βασικών επιστήμων. Από την άλλη, το τραπέζι αναλύσεων διαθέτει όλα τα εργαλεία για να εξετάσετε δείγματα σάλιου ή αίματος διάφορων μαρτύρων, ώστε να εξακριβώσετε την κατάσταση της υγείας τους ή να επεξεργαστείτε εσκεμμένα διαβρωμένες φωτογραφίες, ενώ μέσω αυτού μπορείτε και να παραβιάσετε αλληλογραφία, η οποία δεν προορίζεται για εσάς, χωρίς να αφήσετε πίσω σας κανένα ίχνος. Τέλος, μέσα στο διαμέρισμα σας βρίσκετε έναν μεγάλο χάρτη του Λονδίνου βάσει του οποίου διασταυρώνετε τις ακριβείς θέσεις διάφορων τοποθεσιών στις οποίες και πρέπει να μεταβείτε, ταυτοποιώντας σε εκείνον αποκόμματα χαρτών που ανακαλύπτετε κατά την διάρκεια της εξέλιξης μια υπόθεσης.
Το παιχνίδι δανείζεται στοιχεία από interactive comic ενσωματώνοντας ένα σύστημα διαλόγου, καλώντας θεωρητικά τον παίκτη, μέσα από τις επιλογές που κάνει σε αυτό, να πάρει αποφάσεις για την έκβαση διάφορων γεγονότων που αντιμετωπίζει στην περιπέτεια του. Το πρόβλημα σχετικά με αυτόν τον μηχανισμό βρίσκεται στο γεγονός πως οι πιθανές απαντήσεις τις περισσότερες φορές οδηγούν ή σε άλλες περιπτώσεις ακόμη χειρότερα πρέπει να οδηγήσουν μέσα από μια επίπονη trial and error διαδικασία, σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αναρωτιέμαι τον λόγο για τον οποίο ενσωματώθηκε τελικά στο παιχνίδι, όταν κάλλιστα την δουλειά του θα μπορούσε να είχε κάνει ένα συμβατικό cinematic.
Κι όμως η Lara Croft δεν είναι η μόνη που ανακαλύπτει θαμμένους θησαυρούς.
Και κάπου εδώ φτάνουμε στο πιο αμφιλεγόμενο στοιχείο του παιχνιδιού. Οι δημιουργοί στην προσπάθεια τους να προσελκύσουν πιο ευρύ κοινό, έχουν προσθέσει ορισμένους τομείς με δράση, όπως και έναν μεγάλο (πραγματικά μεγάλο ομως!) αριθμό από mini-games, τα οποία διαταράσσουν την συνοχή του παιχνιδιού και κάνουν τα μηνίγγια στο κρανίο του δύσμοιρου συντάκτη στην προσπάθειά του να τα περιγράψει να χτυπάνε σαν τρέλα! Ειλικρινά μία κόλλα Α4 από χειρόγραφες σημειώσεις δεν ήταν αρκετή για να τα χωρέσει, οπότε για να μην αυξήσω και άλλο το μέγεθος ενός ήδη μεγάλου κειμένου, θα αναφερθώ σε αυτά επιγραμματικά. Δυστυχώς ελάχιστα εξ αυτών είναι πραγματικά αξιόλογα, ενώ τα περισσότερα βασίζονται σε μηχανισμούς QTE. Ναι, σωστά καταλάβατε, καλείστε να ολοκληρώσετε περισσότερα QTE από κάθε άλλο παιχνίδι της τελευταίας πενταετίας που μου έρχεται πρόχειρο αυτή τη στιγμή στο μυαλό. QTE είτε για να ισορροπήσετε πάνω σε λεπτές επιφάνειες, είτε για να καθαρίσετε την καμινάδα ενός τζακιού, να αντιπαραθέσετε διάφορα δεδομένα κατά την διάρκεια μιας ανάκρισης, να κρυφακούσετε συζητήσεις, να ταλαντεύσετε μια αλυσίδα που αιωρείται πηδώντας μέσω αυτής από την μια πλατφόρμα στην άλλη, να σπάσετε μια πόρτα, να κάνετε τεχνητή αναπνοή σε ένα τραυματισμένο θύμα, να περπατήσετε υπό την κάλυψη μιας αυτοσχέδιας ασπίδας, να αποφύγετε αντικείμενα που εξαπολύθηκαν κατά πάνω σας, να λαξέψετε ένα ξίφος... και η κουραστική λίστα τελειωμό δεν έχει!
Ανάμεικτες εντυπώσεις αφήνουν και τα μέρη με δράση, τα οποία για να σταθούν με αξιοπρέπεια στο παιχνίδι σίγουρα ήθελαν περισσότερη δουλειά. Το πιστολίδι βαδίζει σε on-rails μονοπάτια, ενώ οι αποστολές παρακολούθησης λογικής Assassin's Creed δίνουν πολύ περιορισμένο εύρος κινήσεων με αυστηρά προκαθορισμένα σημεία κάλυψης και εμφάνιση άγαρμπων “αόρατων τοίχων” από το πουθενά. Επίσης, το άτσαλο animation του Sherlock ενδέχεται να σας στείλει απευθείας στο προηγούμενο checkpoint σε περιπτώσεις όπου ο βηματισμός σας πρέπει να είναι ακριβής για την ολοκλήρωση ενός στόχου. Δεν λείπουν και κωμικές περιπτώσεις στις οποίες το παιχνίδι επιχειρεί να σας βάλει να παίξετε ως σκύλος(!), αναθέτοντας σας να ακολουθήσετε τα μονοπάτια της οσμής για την εξεύρεση πολυπόθητων αντικειμένων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου