Παραμύθι δίχως τέλος
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Monroe. Ένας πιτσιρικάς που έχασε πρόσφατα τη μητέρα του και νιώθει την απώλειά της μέσα από τα μισοτελειωμένα έργα της. Με έναν πατέρα που τον έχει εγκαταλείψει από νωρίς, ο Monroe καταλήγει στο ορφανοτροφείο, όπου έχει για συντροφιά μόνο το πινέλο ζωγραφικής της μητέρας του και έναν πίνακά της (τον «Μισοτελειωμένο Κύκνο»). Μια μέρα λοιπόν, ο «Κύκνος» έβγαλε φτερά και πέταξε, ενώ ο Monroe αποφάσισε να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι προκειμένου να νιώσει και πάλι τη συντροφιά της μητέρας του. Ο «Κύκνος» όμως, όπως φαίνεται απ’ τη συνέχεια της ιστορίας, τον οδηγεί σε πολλές αποκαλύψεις για την οικογένειά του και τη ζωή των γονιών του. Όλα τα παραπάνω είναι δοσμένα με έναν τρόπο υπερρεαλιστικό. Ο Monroe ξεκινάει αυτό το ταξίδι βιώνοντάς το με τη δική του οπτική. Εκεί είναι που φαίνονται τα πολλαπλά επίπεδα και το βάθος στον τομέα του σεναρίου. Από τα μάτια ενός παιδιού, η εγκατάλειψη του πατέρα και ο θάνατος της μητέρας, μέσω της άρνησης, μεταφράζονται σε ένα παραμύθι: την ιστορία ενός βασιλιά που αποφάσισε να αφήσει το βασίλειό του και να βρει τον εαυτό του και το πραγματικό του σπίτι. Το ταξίδι στο οποίο ο Monroe οδηγείται από τον «Κύκνο» είναι ουσιαστικά τα βήματα αυτού του βασιλιά. Μέσα από story boards που ανακαλύπτετε ως collectibles, ξεδιπλώνεται η ιστορία του βασιλιά σε τέσσερα κεφάλαια. Η εξιστόρηση γίνεται από μια ζεστή, γυναικεία φωνή που δεν έχει άλλο σκοπό παρά να κρατήσει συντροφιά στον πρωταγωνιστή. Απ’ αυτό το ονειρικό περιβάλλον και τις αλληγορίες που το διέπουν, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το μελαγχολικό σενάριο του The Unfinished Swan δεν είναι γραμμένο «στο πόδι» και έχει τόσα επίπεδα που μπορεί να χρειαστούν πολλαπλά playthroughs, ώστε να γίνουν πλήρως αντιληπτά τα συναισθήματα του πρωταγωνιστή. Οι σκέψεις και οι φόβοι του μεταφράζονται μέσα απ’ το παραμύθι ως φως και σκοτάδι, ως μαύρο και άσπρο, ως χρώμα και αχρωμία, κάτι το οποίο έχει πλήρη συνοχή με το μοτίβο του ονείρου.
Με πρώτο κίνητρο το να κυνηγήσει τον «Κύκνο», ο Monroe καταφτάνει στο βασίλειο, το οποίο είναι πλήρως «καθαρό». Όπως θα φανεί στη συνέχεια, αυτή τη μοίρα για τον τόπο την καθόρισε ο βασιλιάς, ο οποίος ήθελε τα πάντα να είναι λευκά και καθαρά. Κυριολεκτικά, όταν ξεκινάει το gameplay, ο μόνος τρόπος για να αντιληφθείτε ότι ξεκίνησε, είναι ο δείκτης στο κέντρο της οθόνης. Ύστερα, αφού αφομοιώσετε την εικόνα που βλέπετε, θα αντιληφθείτε ότι αυτό που κάνετε είναι να χρωματίζετε το κατάλευκο βασίλειο. Έτσι κάπως ξεκινάτε να δίνετε υπόσταση στα αντικείμενα γύρω σας, ώστε να βρείτε το δρόμο σας προς τον «Κύκνο».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου