Σιάτλ, Χριστούγεννα. Το χιόνι έχει σκεπάσει την πόλη και οι στολισμοί προσδίδουν μια γιορτινή νότα στο μουντό και παγωμένο κλίμα. Η καθημερινότητα φαίνεται να κυλάει ήρεμα, όταν πέφτει όμως η νύχτα μια μεγάλη αναταραχή σιγοβράζει. Αναλαμβάνετε το ρόλο ενός Elder Vampire ονόματι Phyre, ενός πολύ ισχυρού και υπεραιωνόβιου βαμπίρ που μόλις έχει ξυπνήσει από έναν βαθύ, εκατονταετή λήθαργο και διψάει για αίμα. Όταν τα ζωώδη ένστικτα καταλαγιάζουν και η δίψα ικανοποιείται, ξεκινάει η ιστορία.
Τα ερωτήματα είναι πολλά, απόρροια της πολυετούς απουσίας, ωστόσο τα σημαντικότερα ζητήματα είναι τα εξής δύο: Τί σημαίνει το σημάδι που φέρει ο Phyre στο χέρι του και πώς βρέθηκε η συνείδηση και η φωνή του έτερου πρωταγωνιστή του παιχνιδιού, Fabien, στο κεφάλι του; Στο μεταξύ, ο πρίγκιπας της πόλης έχει δολοφονηθεί και οι φατρίες μάχονται μεταξύ τους με σκοπό την ανάληψη της εξουσίας.
Η ιστορία του παιχνιδιού είναι καλογραμμένη και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, ενώ οι χαρακτήρες είναι πολλοί και ιδιαίτεροι. Άλλοι συμπαθητικοί, άλλοι αποκρουστικοί και άλλοι βαθιά ύπουλοι, ταιριάζουν εξαιρετικά με το ύφος του σύμπαντος και την ιστορία. Όσον αφορά το σκηνικό, είναι κι αυτό πολύ ενδιαφέρον, καθώς το χτυπημένο από τη σφοδρή χιονόπτωση, μουντό και στολισμένο Σιάτλ σας βάζει αβίαστα στο κλίμα. Δυστυχώς, είναι ιδιαίτερα άψυχο, κάτι για το οποίο θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Το παιχνίδι διαρκεί σχεδόν 20 ώρες για την κύρια ιστορία, συν περίπου άλλες 10 αν θέλετε να δείτε τις, πραγματικά αδιάφορες και ανούσιες, δευτερεύουσες αποστολές.
Το Bloodines 2 είναι action-RPG πρώτου προσώπου. Χρησιμοποιείτε, ως επί το πλείστον, γροθιές και κλωτσιές, σε συνδυασμό με σωστά υπολογισμένα dodge. Η βασική δύναμη, ανεξαρτήτου επιλογής clan, είναι το telekinesis, το οποίο σας επιτρέπει να αρπάζετε και να εκσφενδονίζετε όπλα, μαχαίρια, ρόπαλα ή ακόμα και να πυροβολείτε μερικές σφαίρες πριν πετάξετε το εκάστοτε όπλο. Υπάρχει η επιλογή του stealth, που σε πολλές περιστάσεις βοηθάει, ωστόσο η πραγματικά αλλοπρόσαλλη νοημοσύνη χαλάει την εμπειρία. Φυσικά, ως βαμπίρ, μπορείτε να τραφείτε είτε από κάποιον ανυποψίαστο περαστικό είτε να χρησιμοποιήσετε την εν λόγω ικανότητα εν είδει finisher, εφόσον έχετε καταφέρει αρκετά χτυπήματα στον εχθρό. Η αφαίμαξη βοηθάει στο να γεμίσει η ζωή σας, καθώς και να γεμίσετε τις ικανότητες, στις οποίες αναφερθούμε αμέσως μετά, ωστόσο δεν είναι ζωτικής σημασίας, καθώς αν δεν πιείτε το αίμα κανενός ποτέ δεν έγινε και κάτι. Σίγουρα θα έπρεπε να υπάρχει κάποια επίπτωση.
Υπάρχουν έξι διαθέσιμα clans, μεταξύ των οποίων μπορείτε να επιλέξετε αυτό που αντιπροσωπεύει καλύτερα το στιλ παιχνιδιού σας. H Brujah πχ ευνοεί τις κοντινές μάχες, ενώ η Tremere απαιτεί να κρατάτε μια απόσταση χρησιμοποιώντας ξόρκια αίματος. Πέραν αυτών, υπάρχουν επίσης οι Banu Haqim, Ventrue, Toreador και Lasombra. Κάθε φατρία έχει τα δικά της abilities, τα οποία ξεκλειδώνετε εύκολα και γρήγορα, εντός δύο-τριών ωρών παιχνιδιού. Από εκεί και έπειτα, μπορείτε να ξεκλειδώσετε και τα άλλα, των υπολοίπων clans, καθώς ως Elder Vampire οι δυνάμεις σας δεν γίνεται να περιορίζονται, ωστόσο αυτό προϋποθέτει ένα εξουθενωτικό grinding που μόνο αν έχετε πολλή όρεξη θα κάνετε. Ουσιαστικά, πρέπει να βρείτε τον χαρακτήρα του εκάστοτε clan, να ζητήσετε βοήθεια, να πιείτε συγκεκριμένο αίμα από ανθρώπους που απλά ψάχνετε στην τύχη ανάμεσα στο πλήθος και, εν συνεχεία, να μαζέψετε περίπου τα διπλάσια level ανά skill από όσα απαιτούνται για αυτά του δικού σας clan. Πρόκειται για μια ακραία αγγαρεία και πραγματικά δεν υπάρχει ίχνος διασκέδασης σε αυτήν και ούτε αξίζει ο κόπος.
Επιπλέον, μπορείτε να έχετε ενεργοποιημένα μόνο τέσσερα abilities ανά πάσα στιγμή, τα οποία όμως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε, το κάθε ένα, μόλις μια φορά ανά μάχη, εκτός αν αρχίσετε να πίνετε το αίμα των εχθρών σας, κάτι που σας αφήνει ευάλωτο σε επιθέσεις. Γενικώς, ενώ τα διάφορα abilities παρουσιάζουν ενδιαφέρον και, αν χρησιμοποιηθούν σωστά, ομορφαίνουν τις μάχες, αυτές είναι σε γενικές γραμμές πολύ ατσούμπαλες. Ρίχνετε κλωτσομπουνίδια, τα οποία όσο damage κάνουν στην αρχή, άλλο τόσο κάνουν και στο τέλος του παιχνιδιού, και εκσφενδονίζετε αντικείμενα, μαχαίρια και ρόπαλα αν είστε τυχερός, αλλιώς αν πανικοβληθείτε μπορεί να αρχίσετε να πετάτε μπουκάλια, κάτι που γελοιοποιεί αρκετά τις μάχες. Τέλος, υπάρχουν boss fights, τα οποία ακολουθούν γενικώς το ίδιο μοτίβο όλα. Ακόμα κι αν έχετε επιλέξει κάποιο clan που ευνοεί το stealth ή τις ranged επιθέσεις, καταλήγετε να παίζετε απλά τις μπουνιές, καθώς οι ικανότητες των εν λόγω clans δεν ευνοούν τις κοντινές μάχες.
Ένα σημαντικό μέρος του παιχνιδιού, το περνάτε ως Fabien, τη φωνή μέσα στο κεφάλι σας, με την μορφή αναμνήσεων, όσο δηλαδή η φωνή είχε ακόμη και σώμα. Ο Fabien είναι ένας Malkavian, ένα είδος βαμπίρ που μπορεί να χειραγωγεί ανθρώπους και να διαβάζει τη σκέψη τους. Η ιδιότητά του ως ντετέκτιβ στο αστυνομικό τμήμα του Σιάτλ, προσδίδει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα υπόσταση στην ιστορία, όχι όμως τόσο και στο gameplay. Οι δυνάμεις του δεν αξιοποιούνται επαρκώς, καθώς οι στιγμές που καλείστε να τις αξιοποιήσετε είναι προδιαγεγραμμένες, στερώντας σας από οποιαδήποτε υποψία ελεύθερης βούλησης ή αυτοσχεδιασμού.
Ένα σημαντικό κομμάτι του σύμπαντος, αφορά το ίδιο το Masquerade. Πρόκειται ουσιαστικά για τον κανόνα των βαμπίρ που απαιτεί να μην αποκαλύπτετε την ταυτότητά σας στη θέα των θνητών. Πέραν των προαναφερθέντων abilities ή της αφαίμαξης ανυποψίαστων περαστικών, πράγματα δηλαδή που σαφέστατα σπάνε το Masquerade, υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις που κινούν υποψίες. Η πρώτη αφορά το double jump, ενώ η δεύτερη το vampiric sprint. Αμφότερα, αν πραγματοποιηθούν μπροστά σε θνητούς, ανεβάζουν έναν δείκτη υποψίας που αν γεμίσει τότε έχετε παραβεί τη συνθήκη. Αν συμβεί αυτό, ένα μέλος της αδελφότητας σας δολοφονεί, δίχως να μπορείτε να κάνετε κάτι. Έξυπνο σύστημα, αν και στην πραγματικότητα η εν λόγω μπάρα είναι δύσκολο να γεμίσει, ενώ ακόμα και αν φτάσει στα όρια τότε μπορείτε απλώς να μείνετε σε μια γωνία για λίγο και ξαναπέφτει γρήγορα. Πέραν των vampiric sprint και jump, ένας άλλος τρόπος που ευνοεί την μετακίνηση είναι το glide που μπορείτε να κάνετε από οροφή σε οροφή. Η μετακίνηση, γενικώς, μπορεί να γίνει ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική με αυτές τις δυνάμεις.
Τέλος, ο κόσμος, παρά την ωραία ατμόσφαιρα, στον πυρήνα του είναι τρομερά άψυχος. Δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα, οι περαστικοί είναι σχεδόν όλοι ίδιοι και απλώς περιφέρονται, ενώ πολλοί κάνουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, ρεμβάζουν ή φιλιούνται (πραγματικά είδα δεκάδες ζευγάρια να φιλιούνται στην άκρη του δρόμου). Επιπλέον, πέρα από ορισμένα κτίρια στα οποία έχετε πρόσβαση λόγω της ιστορίας, δεν υπάρχουν άλλα κτίρια προς εξερεύνηση, ούτε καν μυστικά να ανακαλύψετε. Όλα αυτά σε μια πόλη που είναι πέντε επί πέντε τετράγωνα. Κανονικά θα έπρεπε να ήταν τίγκα στα μυστικά αλλά φευ…
Οπτικά τα πράγματα είναι επίσης ανάμικτα. Το χιονισμένο τοπίο, τα φώτα νέον, ορισμένοι εσωτερικοί χώροι και το παιχνίδισμα του φωτός μέσα από το παράθυρο, όλα αυτά είναι πραγματικά όμορφα στο μάτι. Το επίπεδο όμως των γραφικών είναι απλά μέτριο. Την κάνουν τη δουλειά τους και σίγουρα δεν είναι το πιο μεγάλο θέμα του παιχνιδιού, αλλά μην περιμένετε κάτι παραπάνω από το αποδεκτό. Τα δε animations είναι σε πολλές περιπτώσεις πολύ περίεργα. Στον ηχητικό τομέα, η δουλειά που έχει γίνει είναι ελαφρώς καλύτερη. Δεν υπάρχει ιδιαίτερα έντονη μουσική επένδυση, ωστόσο αυτή που συνοδεύει την περιπέτεια είναι ταιριαστή και μυστηριώδης, χωρίς να αποσπάει την προσοχή. Το voice acting ικανοποιεί, με τις ερμηνείες να κυμαίνονται στο γενικότερο ύφος του παιχνιδιού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου