Agatha Christie Death on the Nile review -Time is the best killer


 
Το παιχνίδι διαδραματίζεται στα πολύχρωμα 70s, με το μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας να εκτυλίσσεται στο πολυτελές ποταμόπλοιο The Karnak, όπου το ταξίδι δύο νεόνυμφων διακόπτεται από ένα φριχτό έγκλημα. Ο Πουαρό είναι εκεί για να αναλάβει δράση και να αποκαλύψει την αλήθεια. 
Είτε έχετε διαβάσει το βιβλίο είτε όχι, το παιχνίδι φέρνει απρόσμενες ανατροπές που θα σας κρατήσουν σε εγρήγορση. Όπως και στον προηγούμενο τίτλο Agatha Christie, ο Πουαρό έχει δίπλα του μία συνεργάτιδα. Αυτή τη φορά πρόκειται για τη Βρετανίδα ντετέκτιβ Jane Royce (πώς λέμε Rolls Royce), η οποία ακολουθεί τη δική της έρευνα μέχρι να συναντηθούν οι δρόμοι τους Όλοι οι χαρακτήρες έχουν κάποιο μυστικό.

 Από το νεόνυμφο ζευγάρι και το άτομο που τους παρακολουθεί, μέχρι τη νεαρή Cornelia Robson που ταξιδεύει με τη μεγαλύτερή της ξαδέρφη, όλοι έχουν κάτι που θέλουν να μείνει κρυφό. Καθώς ο Πουαρό τους γνωρίζει καλύτερα, κάποιοι ανοίγονται λίγο παραπάνω – ή απλώς δεν έχουν άλλη επιλογή. Γι αυτό είναι σημαντικό να δίνετε προσοχή σε κάθε διάλογο. Κάθε πληροφορία μπορεί να σας φανεί χρήσιμη, ειδικά όταν φτάσετε στο σημείο να συνδέετε τα στοιχεία και να αποκαλύψετε την αλήθεια.

Σε γενικές γραμμές, η ιστορία μυστηρίου στο The Karnak κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον. Ωστόσο, είναι λίγο πιο δύσκολο να νοιαστείτε για την ιστορία της Royce, καθώς ο λόγος που αφοσιώνεται στην έρευνά της εμφανίζεται ξαφνικά στην αρχή του παιχνιδιού. Η ιστορία του Πουαρό, αντίθετα, εξελίσσεται σταδιακά, δίνοντάς σας τον χρόνο να συνδεθείτε με τους χαρακτήρες και να νοιαστείτε για όσα τους συμβαίνουν, είτε τους συμπαθείτε είτε όχι.

Agatha Christie Death on the Nile review

Ο χειρισμός είναι παρόμοιος με του Murder on the Orient Express: ανακρίνετε υπόπτους, συλλέγετε στοιχεία και συνδέετε λογικά τα δεδομένα για να προχωρήσετε και να λύσετε τα μυστήρια. Μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε τρία επίπεδα δυσκολίας, από το πιο εύκολο, με μόνιμη βοήθεια, μέχρι το δυσκολότερο, χωρίς καμία βοήθεια. Το δεύτερο επίπεδο, detective, είναι το πιο φιλικό για τον μέσο παίκτη: δεν σας τα δίνει όλα έτοιμα στο πιάτο, αλλά ούτε σας φέρνει σε αδιέξοδο με κάποιον γρίφο που απλώς δεν μπορείτε να λύσετε χωρίς hints. Από μικρά εγκλήματα, όπως να βρείτε ένα χαμένο κολιέ, μέχρι απόπειρες δολοφονίας, τα μυστήρια είναι πολλά. Από ένα σημείο του παιχνιδιού και μετά μπορείτε να εναλλάσσεστε μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών και τότε η εμπειρία γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, καθώς ο καθένας τους έχει διαφορετική «ειδικότητα». Ο Πουαρό αναλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των ανακρίσεων και των δύσκολων γρίφων, ενώ η Royce κάνει όλη τη «βρώμικη» δουλειά της έρευνας, ακολουθώντας μυστήριους τύπους, τρέχοντας και μπαίνοντας σε δωμάτια παραβιάζοντας κλειδαριές (τακτικός γρίφος που θα σας φανεί πανεύκολος αν έχετε παίξει παιχνίδια της Bethesda). Δυστυχώς, τα σημεία παρακολούθησης με την Jane είναι από τα πιο χρονοβόρα και κουραστικά του παιχνιδιού, αφού πρέπει να κινείστε προσεκτικά ανάμεσα σε στενά δρομάκια χωρίς να σας εντοπίσουν, διαφορετικά επιστρέφετε στο τελευταίο checkpoint.

Από την άλλη, ένας σημαντικός αριθμός γρίφων δεν σχετίζεται με την ιστορία και δίνει την αίσθηση ότι υπάρχουν μόνο για να μεγαλώσουν τη διάρκεια του παιχνιδιού. Επισκευάζετε ένα τζουκ-μποξ, οδηγείτε ένα καράβι ή τακτοποιείτε βαλίτσες στο πορτ-μπαγκάζ α λα Tetris. Σε άλλα σημεία πρέπει να κερδίσετε σε απλά παιχνίδια με χαρτιά για να προχωρήσετε, ενώ άλλες δραστηριότητες διαρκούν περισσότερο από το αναμενόμενο, όπως σωλήνες που χάνουν ατμό ή ενέργειες τύπου trial-and-error που περισσότερο σας καθυστερούν παρά προσθέτουν κάτι ουσιαστικό στην υπόθεση. Σε ένα κεφάλαιο, μάλιστα, οι γρίφοι πέφτουν βροχή, κόβοντας τον ρυθμό της περιπέτειας και υπερφορτώνοντας τον εγκέφαλό σας. Επιπλέον, κάθε τόσο πρέπει να κρυφακούτε συζητήσεις, με το να στέκεστε στο κατάλληλο σημείο. Μπορείτε και να συμπληρώνετε το προφίλ κάθε χαρακτήρα, όπως το όνομα, το επάγγελμα και τα μυστικά του. Πρόκειται για προαιρετική δραστηριότητα, αλλά βοηθάει να θυμάστε ποιος συνδέεται με ποιον, και παράλληλα σας δίνει την ευκαιρία να κερδίσετε ένα achievement αν τα βρείτε όλα σωστά. Ένα ακόμη προαιρετικό στοιχείο είναι τα χρυσά μουστάκια του Πουαρό, διάσπαρτα και κρυμμένα σε κάθε κεφάλαιο. Η ανταμοιβή για την ανακάλυψή τους είναι ξεκλείδωμα περιεχομένου σε ένα μουσείο στο κεντρικό μενού.

Agatha Christie Death on the Nile review

Μια ακόμη δραστηριότητα στο παιχνίδι, η οποία γίνεται πιο απαιτητική ανάλογα με το πόσες λεπτομέρειες θυμάστε και πόσο προσεκτικός είστε, είναι η αναπαράσταση των γεγονότων και η τοποθέτηση των σωστών ατόμων στη σωστή χρονολογική σειρά. Συνήθως εμφανίζεται στο τέλος κάθε κεφαλαίου και λειτουργεί τόσο ως σύνοψη όσο και ως σημείο σημαντικής ανακάλυψης. Τέλος, το mind map, ο πίνακας ιδεών, είναι το μέρος όπου συνδέετε στοιχεία και επιχειρήματα μεταξύ τους. Επιλέγοντας σωστά, προχωράτε την ιστορία, ανοίγοντας νέες επιλογές διαλόγων ή περιοχές για εξερεύνηση.

Προσπερνώντας το γεγονός ότι ο Πουαρό έχει ξαφνικά πυκνά μαλλιά και έχει πάρει και μερικά εκατοστά ύψος, σε αντίθεση με το κλασικό λουκ του David Suchet που όλοι θυμόμαστε, η εξερεύνηση εξελίσσεται σε ευχάριστα, πολύχρωμα περιβάλλοντα των 70s. Δηλαδή, με ντίσκο, δίσκους βινυλίου και αρκετά ρετρό ρούχα για να μπούμε στο κλίμα. Οι εσωτερικοί χώροι είναι καλοσχεδιασμένοι, με αρκετή λεπτομέρεια και έντονα χρώματα, όμως τα εξωτερικά περιβάλλοντα στερούνται αντίστοιχης φροντίδας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η θάλασσα και η μακρινή θέα τη νύχτα, που δείχνουν σκοτεινές και ψεύτικες, σε αντίθεση με την ημέρα που η εικόνα είναι πιο αξιοπρεπής. Οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν ρούχα, κάτι που διευκολύνει τη διάκρισή τους καθώς είναι πολλοί, αλλά ταυτόχρονα μειώνει τον ρεαλισμό. Το animation είναι ενίοτε «ξύλινο», με απουσία σωστού lip sync, όπου οι χαρακτήρες απλώς ανοιγοκλείνουν το στόμα τους. Συνάντησα και κάποια bugs, όπως ένας χαρακτήρας που κάθεται στο μπαρ με χέρια και κεφάλι να εξέχουν από αυτό, ή δάχτυλα που φαίνονται εμφανώς μέσα στους ώμους όταν τα χέρια είναι σταυρωμένα.

Agatha Christie Death on the Nile review

Το soundtrack της περιπέτειας άλλοτε θυμίζει παλιές ταινίες δράσης, άλλοτε μουσική ασανσέρ, και άλλοτε ξαφνιάζει ευχάριστα. Η απαλή μουσική δημιουργεί ευχάριστο κλίμα, ενώ σοβαρεύει όσο προχωράει το μυστήριο. Το κομμάτι Silent Horizons των Abigoba ξεχωρίζει, προσθέτοντας ένταση και αίσθηση μυστηρίου με την κιθάρα του. Από την άλλη, όταν το ίδιο κομμάτι παίζει στο mind map γίνεται επαναλαμβανόμενο μετά από λίγες ώρες. Τα ηχητικά εφέ, όπως σειρήνες και σκύλοι που γαβγίζουν στο βάθος, είναι πειστικά. Το voice acting επίσης είναι ικανοποιητικό, με τον κάθε χαρακτήρα να ξεχωρίζει. Όσο για τον ίδιο τον Πουαρό, έχουμε αλλαγή ηθοποιού, με τον Geoffrey Bateman να αντικαθιστά τον Leslie Clack, χωρίς να μειώνεται η ποιότητα της ερμηνείας, αν και η διαφορετική φωνή του ήρωα είναι εμφανής.

Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου