Προτού χάσουμε όμως το μυαλό μας με τα φιλοσοφικά, ας πιάσουμε την περίεργη ιστορία που διηγείται το παιχνίδι. Αν τα καταφέρουμε δηλαδή, γιατί γενικότερα τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα ευκατανόητα. Αναλαμβάνετε τον ρόλο ενός ανώνυμου μαχητή με αμνησία σε έναν αφιλόξενο πλανήτη, που είναι έρμαιο στις βουλές ενός πλάσματος που λέγεται Puck και μοιάζει με τον Pac-Man. Ίσως κάποιοι το αναγνωρίζουν – πρόκειται για την αυθεντική ιαπωνική ονομασία του κλασικού ήρωα που άλλαξε στην Δύση λόγω του εύκολου βανδαλισμού του (όποιος κατάλαβε, κατάλαβε).
Η περιπέτεια απλά συμβαίνει γύρω σας. Ενώ ο Puck είναι πραγματικά ένας κόπανος και μισός, το παιχνίδι ποτέ δεν αποκαλύπτει πλήρως τί ακριβώς θέλει να κάνει και σίγουρα δεν αναπτύσσει την ιστορία αρκετά ώστε να το κάνει ενδιαφέρον. Με αινιγματικούς, ασύνδετους διαλόγους, έναν πουρέ από κλισέ και sci-fi φούμαρα, κάπου το νόημα χάνεται. Μένουν όμως μερικά πολύ-πολύ ψαγμένα και ενδιαφέροντα cameos από την ιστορία της Namco. Κάτι που είναι κρίμα, αφού τόσο ο τρόπος που το παιχνίδι ξεκινάει, όσο και το έκτο επεισόδιο της ανθολογίας Secret Level του Prime Video, με την ονομασία Pac-Man Circle, που είναι στην ουσία το cinematic trailer του παιχνιδιού, έχουν πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Οπότε μένει να απαντήσουμε το άλλο βασικό ερώτημα: τί γίνεται με το gameplay; Ως κλασικό metroidvania, το παιχνίδι σας βάζει να τριγυρίζετε στον κόσμο του, να μαζεύετε δυνατότητες και να επιστρέφετε σε περιοχές για να ανακαλύψετε νέα μονοπάτια. Αυτό που το χαρακτηρίζει όμως είναι… η καθυστέρηση να κάνει τα παραπάνω. Το παιχνίδι αργεί να ανοίξει τον κόσμο του, κάνοντάς σας να τριγυρνάτε σε γραμμικά μονοπάτια με μερικά μυστικά δεξιά και αριστερά κατά τις πρώτες ώρες. Οι αναβαθμίσεις επίσης αργούν να έρθουν, κάνοντας την επιστροφή σε μέρη που έχετε ήδη επισκεφτεί για να βρείτε νέα μονοπάτια αρκετά πιο κουραστική.
Ο χειρισμός του χαρακτήρα σας είναι αρκετά καλός, αφού η κίνηση, τα άλματα και οι επιθέσεις γίνονται σχετικά ευέλικτα και απροβλημάτιστα. Τα προβλήματα έρχονται από επιλογές που έχουν γίνει στο υπόλοιπο πακέτο. Πχ οι εχθροί είναι στην ουσία οι ίδιοι τρεις-τέσσερις τύποι με τις ανάλογες αισθητικές αλλαγές για να ταιριάζουν στο εκάστοτε μέρος όπου βρίσκεστε. Οι γενικότερες περιοχές δεν έχουν ιδιαίτερη ποικιλία και ο κόσμος είναι απλοϊκός σε σχέση με άλλα σύγχρονα παιχνίδια του είδους. Ταυτόχρονα τα boss fights είναι αρκετά δύσκολα, αλλά η δυσκολία δεν προέρχεται από την πρόκληση του παιχνιδιού, αφού μια απλή απομνημόνευση των μοτίβων των εχθρών αρκεί. Η δυσκολία προκύπτει από το ότι αυτές οι μάχες είναι αρκετά μακροσκελείς και κουράζουν, συν το γεγονός πως ο χαρακτήρας σας μετά από λίγες φάπες βλέπει τα ραδίκια ανάποδα. Ναι, υπάρχουν αντικείμενα που αναπληρώνουν υγεία όπως και οι ανάλογες αναβαθμίσεις, αλλά εξακολουθείτε να είστε ευάλωτος στα χαστούκια.
Ο Puck είναι ο ενδιαφέρων χαρακτήρας, καθώς αποτελεί την πηγή όλης της πάρλας. Μπορεί να μεταμορφώνεται σε Mini Puck όταν συναντάτε ειδικές ράγες και τότε ξαφνικά χειρίζεστε έναν μικρό Pac-Man μαζί με το ηχητικό waka-waka. Η κίνηση και τα άλματα θέλουν προσοχή και συνήθεια εδώ, αλλά τίποτα τρομερό γενικώς. Βέβαια δεν είναι για να αντιμετωπίσετε εχθρούς με αυτήν την μορφή αφού δεν μπορείτε να κάνετε μανούβρες διαφυγής. Το πρόβλημα είναι πως αυτό αποτυγχάνει να εξελιχθεί σε κάτι ενδιαφέρον, όπως και οι περισσότερες ιδέες του παιχνιδιού. Επίσης υπάρχουν τα mazes, μίνι διαστάσεις με μηχανισμούς που θυμίζουν το κλασικό Pac-Man και στις οποίες καλείστε να ολοκληρώσετε challenges και να καταβροχθίσετε τους g-hosts που βρίσκονται εκεί. Επιπλέον, ο Puck μπορεί να αποκτήσει ικανότητες για να προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στους εχθρούς. Όπως προαναφέρθηκε, παρότι οι ιδέες είναι ενδιαφέρουσες θεωρητικά, στην πράξη δεν εξελίσσονται περαιτέρω.
Επίσης θέμα είναι οι περιοχές του παιχνιδιού. Ενώ σε γενικές γραμμές η αρτιστική πινελιά είναι εξαιρετική και υπάρχουν μερικά εντυπωσιακά περιβάλλοντα, εντούτοις τον περισσότερο χρόνο τον περνάτε μέσα σε σχετικά ίδιους διαδρόμους χωρίς πολλά πράγματα να διαφοροποιούν τις τοποθεσίες. Ο ήχος και γενικότερα η μουσική είναι αδιάφορα, εκτός από τις στιγμές όεπου το παιχνίδι αποφασίζει να γίνει λίγο πιο δραματικό, συν φυσικά τα πολλά και ψαγμένα callbacks στην ιστορία της Namco.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου