Σικελία, 1904. Μεγαλοκτηματίες μάχονται με σκοπό την αξιοποίηση εδαφών και επιχειρήσεων, ατελείωτοι αμπελώνες προσφέρουν τους καρπούς τους και ο απλός κόσμος παλεύει για ένα κομμάτι ψωμί. Αναλαμβάνετε το ρόλο του Enzo Favara, ενός νεαρού που εργάζεται στα ορυχεία εξόρυξης θειαφιού του Don Spadaro. Μοναδικό στήριγμα του Enzo, ο επιστήθιος φίλος του, Gaetano, με τον οποίο μαζεύουν χρήματα με σκοπό το ταξίδι στην Αμερική για μια καλύτερη ζωή. Η μοίρα, φυσικά, έχει άλλα σχέδια και για τους δύο. Κατόπιν ορισμένων συνταρακτικών γεγονότων, ο Enzo αναγκάζεται να δραπετεύσει
. Σύντομα, συναντά τον Don Torrisi, μια επιβλητική φυσιογνωμία και αντίπαλο δέος του Don Spadaro, ο οποίος τον παίρνει υπό την προστασία του, προσφέροντας του δουλειά. Η τίμια και απλή καθημερινότητα στην έπαυλη Torrisi, μετατρέπεται σύντομα σε ένα σκοτεινό και αιματοβαμμένο παιχνίδι εξουσίας, γεμάτο αίμα, προδοσία, έρωτες, ακριβά αμάξια και φινετσάτα πουκάμισα. Η ιστορία δεν προσφέρει καμία έκπληξη, ωστόσο είναι καλογραμμένη, με σωστή ροή και ανατροπές και δίχως να κάνει κοιλιά, ενώ τα προσεγμένα cutscenes εξυψώνουν την αφήγηση.
Πέραν των επιβλητικών, Don Spadaro και Don Torrisi, άλλοι αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες είναι οι Luca και Cesare, υπαρχηγός και ανιψιός αντίστοιχα του Don Torrisi, καθώς και η Isabella, κόρη του μεγάλου αφεντικού η οποία παίζει καταλυτικό ρόλο. Η διάρκεια του τίτλου κυμαίνεται γύρω στις 12-15 ώρες, ενώ παράπλευρο περιεχόμενο δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, πέραν από τη συλλογή ορισμένων collectables. Πρόκειται για μια καθαρόαιμη, old-school single-player εμπειρία, κάτι που αναμφίβολα μας έχει λείψει. Τέλος, για τους ρομαντικούς, οι αναφορές στα εξαιρετικά Mafia και Mafia 2 είναι αρκετές, κάνοντας εμάς που μεγαλώσαμε με τα εν λόγω αριστουργήματα να σκάμε συχνά μικρά χαμόγελα στο άκουσμα των «Empire Bay» και «Lost Heaven» ή στα πρώτα βήματα ορισμένων μελλοντικών χαρακτήρων.
Το παιχνίδι είναι κλασικό action-adventure τρίτου προσώπου στο οποίο ως επί το πλείστον μάχεστε χρησιμοποιώντας όπλα της εποχής όπως τουφέκια, καραμπίνες και εξάσφαιρα ή, ακόμη και σώμα-με-σώμα χρησιμοποιώντας ένα αγαπημένο ιταλικό αξεσουάρ, το στιλέτο. Κάποιες αποστολές απαιτούν χρήση stealth, το οποίο κινείται σε ρηχά επίπεδα. Πετάτε κέρματα και μπουκάλια με σκοπό είτε να απομακρυνθείτε είτε να αρπάξετε τον εχθρό, εξοντώνοντας τον. Η νοημοσύνη δυστυχώς δεν λειτουργεί καλά σε αυτές τις περιστάσεις, ενώ ακόμα και η τοποθέτηση των εχθρών διευκολύνει αφάνταστα τις προσπάθειες σας. Πέραν αυτών, υπάρχουν και αποστολές αγώνων ταχύτητας, είτε με άλογα είτε με αμάξια, με την δεύτερη να αποτελεί φόρο τιμής στον αξέχαστο -ή μάλλον… καταραμένο- εκείνο αγώνα ταχύτητας στο πρώτο Mafia που μας είχε φέρει στα ψυχικά μας όρια. Οι μετακινήσεις γίνονται είτε με άλογα, είτε με αμάξια της εποχής. Παρότι ο τίτλος είναι καθαρά γραμμικός, μπορείτε να εξερευνήσετε τον κόσμο, είτε κατά τη διάρκεια ορισμένων αποστολών, είτε επιλέγοντας το free roam mode μετά το τέλος μίας εκ των αρχικών αποστολών. Δυστυχώς, κατά την διάρκεια του free roam δεν υπάρχει απολύτως τίποτα να κάνετε, πέρα από το να θαυμάσετε το εξαιρετικό σκηνικό και να μαζέψετε διάφορα collectables στα οποία αναφερθήκαμε και προηγουμένως.
Επιπλέον, ο Enzo φοράει ένα κολιέ, πάνω στο οποίο μπορεί να προσθέτει διάφορα φυλαχτά που βρίσκονται διάσπαρτα στον κόσμο και προσφέρουν πλεονεκτήματα. Ορισμένα εξ αυτών σας δίνουν αυξημένο damage όταν η ζωή σας έχει πέσει πολύ, περισσότερα πυρομαχικά κατά την διάρκεια του looting κτλ. Πέραν του looting στα πτώματα, υπάρχουν και διάφορα χρηματοκιβώτια ή κουτιά με λουκέτο, τα οποία συνήθως κρύβουν δηνάρια προς ξόδεμα. Τα λεφτά σας μπορείτε να τα ξοδέψετε σε ενδυμασίες, αμάξια, άλογα και όπλα, ωστόσο τίποτα από αυτά δεν προσδίδει κάτι ιδιαίτερο στον πυρήνα του τίτλου. Τέλος, υπάρχουν boss fights με ορισμένους σημαντικούς χαρακτήρες, ωστόσο αυτά είναι πανομοιότυπα: σώμα-με-σώμα, χρησιμοποιώντας το στιλέτο σας, επιτίθεστε, κάνετε parry και ξανά από την αρχή μέχρι να αδειάσετε τη μπάρα ζωής του αντιπάλου.
Στον οπτικό τομέα, το παιχνίδι τα πάει εξαιρετικά. Πανέμορφα τοπία όπως γραφικές πόλεις και χωριά, πλούσια δάση και ελληνορωμαϊκά μνημεία, εξαιρετική λεπτομέρεια, υπέροχοι φωτισμοί και γενικώς μια Σικελία ονειρική. Αναμφισβήτητα ένα από τα πιο όμορφα και καλοφτιαγμένα σκηνικά που έχουμε δει εδώ και καιρό. Τεχνικά θέματα δεν συνάντησα. Ωστόσο αλγεινή εντύπωση προκαλεί η μη αξιοποίηση του Dualsense στο PS5, καθώς τα addaptive triggers παραμένουν σε λήθαργο είτε κατά την διάρκεια του shooting (κυρίως), είτε στην οδήγηση. Ο ηχητικός τομέας επίσης κυμαίνεται σε υψηλό επίπεδο. Η μουσική είναι απολύτως ταιριαστή και σας βάζει για τα καλά στην εποχή και το σκηνικό, ενώ οι ερμηνείες είναι εξίσου καλέ. Συνιστώ ανεπιφύλακτα να ζήσετε την εμπειρία με ιταλικό voice acting (sicilian, συγκεκριμένα). Πάντως, ακόμα και το αγγλικό voice acting δεν «κλωτσάει», καθώς η αέρινη και ξεχωριστή προφορά της γειτονικής μας χώρας είναι εδώ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου