Κάποτε, ο Heath Ledger ως Joker ψέλισε μια μεγάλη αλήθεια στο εμβληματικό Dark Knight: “H παράνοια μοιάζει με την βαρύτητα. Ενα μικρό σπρωξιματάκι χρειάζεται για να δώσει την απαραίτητη ώθηση”. Αν και αλληγορικά μιλώντας, στην περίπτωση του Assassin’s Creed, το σπρώξιμο δεν φάνηκε αρκετό. Απανωτά κάρβουνα χρειάστηκαν για να ξαναπάρει μπρος η μηχανή της σειράς. Ευτυχώς αυτό έγινε με το εκπληκτικό AC Origins, το οποίο επανέφερε τα πράγματα στο σωστό δρόμο, ρίχνοντας βέβαια και κλεφτές ματιές στα RPG. Όλοι γνωρίζουμε πόσο λεπτές ειναι οι ισορροπίες που χωρίζουν την επιτυχία από την αποτυχία. Ειδικά η επιτυχία δεν είναι ποτέ ευκόλως διαχειρίσιμη και η Ubisoft Quebec (AC Syndicate) το γνώριζε προκαταβολικά, πριν ξεκινήσει τον σχεδιασμό του AC Odyssey. Κάνοντας ολοκληρωτική στροφή στο role playing και με βάση την αρχαία Ελλάδα, το AC Odyssey αποτελεί αναμφίβολα το πιο φιλόδοξο βήμα της σειράς (μέχρι το επόμενο).
Ξεκινώντας στο παρόν, μαθαίνετε ότι οι Assassins έχουν χάσει σημαντικό έδαφος στην μάχη με τους Templars, όντας σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ξαφνικά, η Layla Hassan και η ομάδα της, ανακαλύπτουν ένα χειρόγραφο κείμενο, γραμμένο από τον “πατέρα της ιστορίας” Ηρόδοτο, το οποίο αφηγείται της ζωή ενός Σπαρτιάτη μισθοφόρου που έζησε και έδρασε στην περίοδο του Πελλοπονησιακού Πολέμου. Σύμφωνα με τον διάσημο ιστορικό, ο μισθοφόρος αντλούσε την δύναμή του από το σπασμένο δόρυ (piece of eden) του βασιλιά Λεωνίδα, κάτι που τον έκανε εξ αίματος απόγονο του φημισμένου Σπαρτιάτη βασιλιά. Επιπλέον, ο Ηρόδοτος εντός του κειμένου αναγράφει την τοποθεσία όπου βρίσκεται κρυμμένο το δόρυ και η Layla δίχως να χάσει ιδιαίτερο χρόνο, ταξιδεύει στη σημερινή Ελλάδα και ξεθάβει το αρχαίο όπλο με σκοπό να χρησιμοποιήσει το DNA του κατόχου του για να αναβιώσει τις γενετικές αναμνήσεις του Σπαρτιάτη μισθοφόρου. Ο λόγος για τον οποίο η Layla επιθυμεί να “ταξιδέψει” στην αρχαία Ελλάδα είναι κάτι που ανακαλύπτετε εν καιρώ. Ως γνωστόν, spoilers δεν ρίχνω. Όταν η Layla συνδεθεί στο φορητό animus, άμεσα καλείστε να επιλέξετε ανάμεσα σε δυο αδέλφια, τον Αλέξιο ή την Κασσάνδρα, τους δυο πρωταγωνιστές του παιχνιδιού. Όποιον κι αν διαλέξετε, η αφήγηση της ιστορίας παραμένει ίδια, πέραν μιας απρόσμενης σεναριακής εξέλιξης που λαμβάνει χώρα σχετικά νωρίς στο παιχνίδι. Στο δικό μου playthrough και για τις ανάγκες του review, επέλεξα την Κασσάνδρα για να ξεφύγω λίγο απο την αντροκρατούμενη πρωταγωνιστική παράδοση των AC.
Το 431 π.Χ ο αρχαιοελληνικός κόσμος μαστίζεται από τον αιματηρό πόλεμο που μαίνεται ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Μέσα στο χάος και ύστερα απο μια ανείπωτη οικογενειακή τραγωδία την οποία καλύτερο είναι να δείτε μόνος σας, η Κασσάνδρα μεγαλώνει μακριά από την γενέτειρά της, τη Σπάρτη και αισίως δραστηριοποείται ως μισθοφόρος στη σαγηνευτική Κεφαλλονιάς, υπό τις οδηγίες του απατεωνίσκου Μάρκου. Έχοντας αποτινάξει μια για πάντα από πάνω της, την ευγενή καταγωγή και το βασιλικό αίμα που ρέει στις φλέβες της, η Κασσάνδρα φέρει το παρατσούκλι “Eagle Bearer”, εξαιτίας της σχεδόν καρμικής σχέσης της με τον Ίκαρο, έναν αετό που έχει σαν κατοικίδιο. Η φήμη της εξαπλώνεται σταδιακά στον αρχαιοελλαδικό χώρο. Όλοι μιλούν για έναν θρυλικό πολεμιστή που δεν προσκυνά καμία Αθήνα και καμιά Σπάρτη. Για τον Eagle Bearer εξάλλου, μόνο η λάμψη της δραχμής μετρά.
Χάρμα οφθαλμών.
Η Κασσάνδρα όμως αδυνατεί να ξεχάσει την οικογένειά της. Η μητέρα της, Μυρίνη, ο αδελφός της, Αλέξιος, ο πατέρας της, Νικόλαος, είναι βαθιά χαραγμένοι στην καρδιά και στην ψυχή της. Συχνά-πυκνά, υπό την μορφή των flashbacks, βλέπετε cutscenes από το παρελθόν της ηρωίδας, με μερικά εξ αυτών να επικεντρώνονται πριν αλλά και κατά την διάρκεια της μάχης των Θερμοπυλών, με κεντρικό πρόσωπο τον παππού της Κασσάνδρας, Λεωνίδα. Σύντομα, η ζωή της Κασσάνδρας αλλάζει δραστικά μετά την γνωριμία της με τον μυστηριώδη ευγενή Elpenor. Αυτός την προσεγγίζει και της προσφέρει μια γενναία αμοιβή για να δολοφονήσει τον “Λύκο της Σπάρτης”, έναν Σπαρτιάτη στρατηγό που πρέπει να βγει από την μέση πάση θυσία. Μέσα από το σενάριο του παιχνιδιού, πληροφορήστε για την ύπαρξη του Cult of Cosmos, μιας σκοτεινής ομάδας που δρα στις σκιές, ελέγχοντας παρασκηνιακά την πορεία του πολέμου και την αρχαιοελληνική κοινωνία, δημιουργώντας έτσι μια απόκοσμη απειλή την οποία η Κασσάνδρα καλείται να πατάξει. Κάπου εκεί, ανάμεσα στο καθήκον και στο συναίσθημα, ανάμεσα στην δίνη του πολέμου και στην ανάγκη για επιβίωση, η Οδύσσεια ξεκινά για εσάς.
Ουσιαστικά, το AC Odyssey απαρτίζεται απο τέσσερις βασικές ιστορίες: την Οδύσσεια της Κασσάνδρας, το παρόν, το Cult of Cosmos και τον μύθο του First Civilization. Για πλοκή, ανατροπές, κορυφώσεις και αποκαλύψεις δεν χρειάζεται να γράψω πολλά. Τα προαναφερθέντα άλλωστε αποτελούν αναπόσταστα στοιχεία της σειράς AC. Σεναριακά και αφηγηματικά, το παιχνίδι παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Δυστυχώς, δεν μπορώ να γράψω περισσότερα διότι θα σας την “χαλάσω” και δεν το θέλω. Μοναδικό μελανό σημείο είναι η μη εστίαση στα γεγονότα του παρόντος. Παρότι το AC έχει επιστρέψει σε πιο storytelling μονοπάτια με την εισαγωγή της Layla, η Ubisoft παρουσιάζεται κάπως διστακτική στην εξιστόρηση του present day. Θέλει και δεν μπορεί; Κρατάει άσσους στο μανίκι της για μελλοντικά παιχνίδια; Δεν θέλει να “κάψει” γρήγορα τον χαρακτήρα της Layla; Το μέλλον θα δείξει. Για πολλοστή φορά πάντως, το present day αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Εκεί που σε πωρώνει με τα ουρανοκατέβατα plot twists, τελικά έρχεται και σε προσγειώνει ανώμαλα, με τα ερωτήματα να πολλαπλασιάζονται αντί να λιγοστεύουν.
Με το δίπολο Assassins-Templars να απουσιάζει σχεδόν σκόπιμα, το παιχνίδι καταπιάνεται βαθύτερα με το lore του Assassin's Creed. Οι αναφορές για το First Civilization, η δράση των Precursors ή αλλιώς Isu, η επιρροή των artifacts of eden, αποτελούν τα δομικά στοιχεία του τίτλου. Προσθέστε και την αριστοτεχνική απεικόνιση του άλλοτε κραταιού ελληνικού κόσμου, την ιστορικότητα των γεγονότων και το ταξίδι-λύτρωση της Κασσάνδρας και διαπιστώνετε τα στιβαρά συγγραφικά θεμέλια του τίτλου. Το Odyssey δεν αρκείται μονάχα σε αυτά όμως. Αντιθέτως, επιλέγει να εμφυσήσει στην αναπαράσταση γεγονότων της αρχαιοελληνικής κοινωνίας, στην καθημερινότητα και στις παραδόσεις της. Η εξάρτηση από το δωδεκάθεο, η εξάπλωση του λοιμού των Αθηνών, η επίδραση της δημοκρατίας, η απαρχή της πολιτικής διαφθοράς, η επιρροή της δημαγωγίας, οι πρώιμες εκφάνσεις της φιλοσοφίας, ο απελευθερωμένος ερωτικός βίος και η ανάπτυξη των τεχνών (πχ αγγειογραφία, γλυπτική) αποτυπώνονται σεμιναριακά, κοσμώντας με δέοντα τρόπο το αρχαιοελληνικό ιδεώδες.
Συνομιλώντας με τον Σωκράτη.
Κάτι που αξίζει να σημειωθεί είναι το πλήθος των ιστορικών προσωπικοτήτων που παρελαύνουν επί της οθόνης. Βρίσκεστε να επιχειρηματολογείτε δια της διαλεκτικής μεθόδου με τον Σωκράτη, ακούτε ιστορίες του Ηρόδοτου από τα ταξίδια του, συνομιλείτε για πολιτική με τον Περικλή, λογομαχείτε (ενδεχομένως) με τον Παυσανία, γίνεστε μάρτυρας των χρησμών της Πυθίας, “ερωτοτροπείτε” με τον Αλκιβιάδη κτλ. Ο κατάλογος είναι απίστευτα μακρύς. Οι μυημένοι και λάτρεις της αρχαίας ελληνικής ιστορίας θα νιώσετε νοσταλγία και συνάμα ένα αίσθημα περηφάνιας να σας κατακλύει. To AC Odyssey κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν multimedia-ακό εργαλείο σε σεμινάριο ιστορίας. Με δυο λέξεις: σοκ και δέος!
Από την άλλη, η Κασσάνδρα, αναλαμβάνοντας τα ηνία του πρωταγωνιστικού ρόλου, είναι το λιγότερο απολαυστική. Καταραμένη από το στοιχειωμένο πεπρωμένο της αλλά με εφαλτήριο το ρωμαλέο σπαρτιατικό ταμπεραμέντο της, επιχειρεί να διαβεί ένα σταυροδρόμι χωρίς επιστροφή. Οι οιωνοί δεν είναι υπέρ της. Εκείνη όμως, θέλει να ξεχυθεί στο πεδίο της μάχης, να καθορίσει ενδεχομένως την έκβαση ενός υποκινούμενου πολέμου, να ερωτευτεί ανέμελα, να πλεύσει στις ελληνικές θάλλασες με το πλοίο της (Αδρέστια) και να ξεσκεπάσει αρχέγονες συνομωσίες. Μετά την Aya δεν φανταζόμουν να δεθώ εκ νέου με θηλυκό χαρακτήρα στο σύμπαν του AC. Τρομερή σκιαγράφηση της προσωπικότητας της Κασσάνδρας.
Επόμενη στάση, ο χάρτης/κόσμος της αρχαίας Ελλάδας. Τα λόγια περισσεύουν πλέον. Η Ubisoft το έχει τερματίσει προ πολλού. Οι άνθρωποι έχουν απίστευτο μεράκι σε αυτό που κάνουν και στο Odyssey φροντίζουν για μια ακόμη φορά να επιβεβαιώσουν την σχεδιαστική δεινότητά τους στο world building και το level design. Το Odyssey είναι το πρώτο βιντεοπαιχνίδι στα χρονικά που αναπαριστά σε τέτοια κλίμακα και έκταση την αρχαία Ελλάδα (αν και απουσιάζουν η Θράκη, η Θεσσαλία και η Ήπειρος) και αυτό, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, είναι τεχνολογικό επίτευγμα. Μπροστά σας, ορθώνεται ένας γιγαντιαίο και ολοζώντανο ψηφιακό οικοσύστημα το οποίο περιλαμβάνει χερσαία εδάφη, νησιωτικές/ορεινές περιοχές και θαλάσσιες/υποθαλάσσιες ζώνες. Αυτό που εντυπωσιάζει σε υπερθετικό βαθμό είναι η ελευθερία κατά την μετακίνηση. Είχα μείνει με την εντύπωση ότι το Black Flag θα έμενε στην ιστορία ως μια επανάσταση του free roaming. Κι όμως, το Odyssey έρχεται να να καταρρίψει ολοκληρωτικά και με περίσσια άνεση τον συγκεκριμένο “αστικό μύθο”. Σύμφωνα πάντα με την Ubisoft, ο χάρτης του Odyssey είναι διπλάσιος σε έκταση από τον χάρτη του Origins.
Χάσου από μπροστά μου!
Ιππεύοντας τον Φόβο (το περήφανο άτι σας), διασχίζετε δάση, φαράγγια, πόλεις, χωριουδάκια, εξερευνάτε ερείπια ναών, μυκηναικούς/μινωικούς τάφους, σπηλιές, οχυρά και με την Αδρέστια σαλπάρετε όπου προστάξει ο μακρινός ορίζοντας. Στο μεσοδιάστημα, αν σας τραβήξει την προσοχή κάποια ναυμαχία, η περιπλάνηση σε κάποιο γειτονικό νησί ή η εξερεύνηση του πλούσιου σε ιστορικά ευρήματα βυθού των ελληνικών θαλασσών, απλά βουτάτε και απολαμβάνετε τον υδάτινο κόσμο του παιχνιδιού. Δεν σας κρύβω ότι έπιασα άπειρες φορές τον εαυτό μου να χαζεύει τα μαγευτικά περιβάλλοντα. Τέτοιο πράγμα δεν έχετε ξαναδεί. Σας το υπογράφω κατηγορηματικά.
Οι τρεις κύριες πόλεις του παιχνιδιού είναι η Σπάρτη, η Κόρινθος και φυσικά η Αθήνα. Μολονότι, είναι άδικο να σταθώ μεμονωμένα στο σχεδιασμό μιας πόλης, όταν όλος ο χάρτης είναι ένα απέραντο... οφθαλμόλουτρο, πρέπει να ομολογήσω ότι ο σχεδιασμός της Αθήνας είναι απαράμιλλος. Ίσως πρόκειται για το πιο όμορφο αστικό περιβάλλον που έχουμε δει ποτέ στη σειρά. Αγάλματα του δωδεκάθεου σε κάθε γωνιά, η φημισμένη αγορά της Αθήνας, τα Μακρά Τείχη, οι αμέτρητοι ΑΙ κάτοικοι που συνυπάρχουν με τρόπο απολύτως αρμονικό, ο λόφος της Πνύκας, ο Άρειος Πάγος και φυσικά ο ιερός βράχος της Ακρόπολης που ορθώνεται στο κέντρο, παράγουν μαγεία και εικαστική μεγαλοπρέπεια. Η Σπάρτη, από την άλλη, παρουσιάζει το αυστηρό στρατιωτικό προφίλ της με τα αγάλματα των Διόσκουρων να φρουρούν την ακρόπολή της και το πελώριο άγαλμα του βασιλιά Λεωνίδα να δεσπόζει στην κεντρική πλατεία. Η Κόρινθος, ή αλλιώς η “κυρία των δύο λιμανιών” όπως ήταν γνωστή στην αρχαιότητα, και η φανταχτερή ακρόπολή της (Ακροκόρινθος), οπτικά επίσης σοκάρει. Φυσικά επισκέπτεστε και άλλες φημισμένες περιοχές της περιόδου. Άργος, Δελφοί, Θήβα, Αμφίπολη, Ολυμπία είναι μόνο μερικά από τα μέρη που συναντάτε. Ο σχεδιασμός των νησιών είναι εξίσου εντυπωσιακός. Με το λευκό του ασβεστόλιθου και το γαλάζοπράσινο χρώμα της θάλλασας να υπερισχύουν, η νησιωτική Ελλάδα προκαλεί θαυμασμό. Λέσβος, Λήμνος, Μυτιλήνη, Χίος, Μεσσάρα-Πεύκα (Κρήτη), Μύκονος, Νάξος, Πάρος, Κύθηρα κτλ, είναι μικροί παράδεισοι που περιμένουν καρτερικά να τους ανακαλύψετε.
Περνώντας στα του gameplay, το Odyssey αποτελεί ένα action-RPG, διατηρώντας ωστόσο τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σειράς AC. Κατά μια έννοια, είναι ένας συνδυασμός των Black Flag και Origins, με περαιτέρω έμφαση στο role playing. Αν λατρέψατε τους δυο προαναφερθέντες τίτλους, θα ευχαριστηθείτε και με το παραπάνω το Odyssey Σκαρφαλώνοντας σε viewpoints, ξεκλειδώνετε fast travel σταθμούς και παράλληλα βελτιώνετε την όραση/αντίληψη του Ίκαρου, όταν τον στέλνετε για scouting. Το parkour επιστρέφει και πάλι στον δρόμο που χάραξε το Origins, δίχως να παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις. Τα stealth assassinations επίσης λειτουργούν παρομοίως, με την μόνη διαφορά ότι δεν υπάρχει πλέον το εμβληματικό hidden blade αλλά το σπασμένο δόρυ του Λεωνίδα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου