Professor Layton and the Azran Legacy

Το πως καταφέρνει το 3DS -και τα φορητά της Nintendo γενικότερα- να δίνουν απλόχερα, όμορφες και ιδιαίτερες κυκλοφορίες, είναι το μυστικό της συνταγής που δεν έχει η Sony στην κουζίνα της. Ακόμη και με τη σειρά Professor Layton, που απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο και σχετικά μικρό κοινό, οι κάτοχοι του 3DS νιώθουν την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά που θα έπρεπε να νιώθει κάθε κάτοχος φορητής και μη, παιχνιδομηχανής, που για πολλούς στις μέρες είναι μία σοβαρή επένδυση. Πριν ξεκινήσουμε την ξενάγηση στο πιο πρόσφατο κεφάλαιο της σειράς Professor Layton, θα θέλαμε να απονείμουμε τα εύσημα στη Level-5, που όχι μόνο κατάφερε να κλείσει αριστοτεχνικά την ιστορία του Layton, αλλά μπόρεσε και έδωσε ξεχωριστή και φρέσκια πνοή στο εκάστοτε κεφάλαιο του franchise. Φαινομενικά δηλαδή, τα παιχνίδια της σειράς μοιάζουν, τόσο μα τόσο, ίδια, αλλά στην πραγματικότητα το καθένα από αυτά προσφέρει μία διαφορετική και πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Προ πάντων, ο παίκτης νιώθει ότι οι δημιουργοί τον σέβονται και δεν του ζητάνε, απλά, αλλά και του δίνουν. Στο Professor Layton and the Azran Legacy ακόμη μία φορά ο καθηγητής Hershel Layton, με τη βοήθεια του πιτσιρικά Luke Triton και της Emmy Altava, καλούνται να λύσουν ένα μυστήριο, που μάλλον είναι πολύ πιο σοβαρό απ' ό,τι θα περίμεναν. Στα χέρια τους φτάνει ένα γράμμα από τον καθηγητή Sycamore, στο οποίο ο τελευταίος ζητάει τη βοήθεια του Layton για μία πολύ παράξενη ανακάλυψη. Στις σπηλιές της παγωμένης Snowrassa βρέθηκε ένα κορίτσι μέσα στους πάγους, που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως "ζωντανή μούμια". Οι ενδείξεις λένε πως η κοπέλα είναι ζωντανή και πως πρέπει "πάση θυσία" να βγει από εκεί. Έτσι ξεκινάει το ταξίδι των ηρώων μας, που θα βρεθούν μπροστά σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχουν ειπωθεί σε παιχνίδι της σειράς. Η έμφαση στο σενάριο και στους χαρακτήρες στο Azran Legacy είναι πιο έντονη από ποτέ. Αυτό δίνει την ευκαιρία στους δημιουργούς να ξεδιπλώσουν τις αρετές που έχουν στη γραφή, που ομολογουμένως είναι πολύ καλή. Επιπλέον, η non-linear δομή του βοηθάει αρκετά στο να μη βαριέται εύκολα ο παίκτης, ενώ δίνεται η εντύπωση -ψευδαίσθηση καλύτερα- ενός "open world" τίτλου. Μπορεί δηλαδή η παρέα των τριών πρωταγωνιστών να περιηγηθεί από μέρος σε μέρος, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να μείνει κάπου για να λυθεί κάποιος γρίφος ή να υπάρξει γενικότερα πρόοδος στο σενάριο
Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου