Για όσους δεν γνωρίζουν τη σειρά Europa Universalis, τα πράγματα είναι (θεωρητικά!) πολύ απλά. Ξεκινάτε στις 11 Νοεμβρίου του 1444 (ή οποιαδήποτε άλλη ημέρα θέλετε μέχρι τις 2 Ιανουαρίου του 1821) διαλέγοντας ένα οποιοδήποτε κράτος του κόσμου, από την πανίσχυρη Αγγλία, μέχρι την μακρινή δυναστεία των Μινγκ, το ετοιμόρροπο Βυζάντιο ή κάποιο γερμανικό πριγκιπάτο. Στόχος σας είναι η διαχείρισή του από οικονομικής, διπλωματικής, στρατιωτικής και τεχνολογικής πλευράς ώστε να κυριαρχήσετε στον κόσμο ή τουλάχιστον στην Ευρώπη, να γίνετε το πιο τεχνολογικά ανεπτυγμένο ή/και πολιτικά φιλελεύθερο κράτος ή, αν οι βλέψεις σας είναι μικρότερες και οι συνθήκες πολύ ζόρικες, απλά να επιζήσετε. Υπάρχει μόνο ο μεγάλος χάρτης του κόσμου (αντίθετα με το Total War όπου οι μεμονομένες μάχες είναι κομμάτι του παιχνιδιού), πιο όμορφος και λεπτομερής από ποτέ, με τα χρώματα των κρατών και τα σύνορα να σας κατευθύνουν, τους στρατούς να απεικονίζονται με μικρά μοντέλα, πάνω στον οποίο ο χρόνος κυλάει μέρα-μέρα (με επιλέξιμη ταχύτητα και δυνατότητα παύσης), καθιστώντας το παιχνίδι ένα υβρίδιο μεταξύ real-time και turn-based strategy. Όπως και σε όλα τα παρόμοια παιχνίδια της Paradox που εμπνεύστηκαν από τα πρώτα Europa Universalis και έχουν τα παραπάνω κοινά στοιχεία, υπάρχει μια χαρακτηριστική έλλειψη ευρύτερων, “game-ίστικων” στόχων.
Τουτέστιν, δεν κερδίζετε το παιχνίδι αν κατακτήσετε τον κόσμο ή έστω αν επιζήσετε... Υπάρχει βέβαια ένας μετρητής σκορ ο οποίος όμως δεν λέει και πάρα πολλά. Στην ουσία δεν υπάρχει κατάσταση νίκης. Mόνο ο παίκτης θέτει στόχους και ορίζει μέσα στο μυαλό του πότε θα έχει κερδίσει, αν θα τα έχει πάει καλά ή όχι. Επειδή στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξε ποτέ, τελικά, μία κατάσταση νίκης, αλλά και για άλλους λόγους, όπως επειδή είτε χάνετε είτε κερδίζετε ο υπόλοιπος κόσμος απλά συνεχίζει να υφίσταται, πολλοί αποκαλούν τα grand strategy της Paradox “εξοιμοιωτές ιστορίας”.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου