Στο Rematch αναλαμβάνετε τον έλεγχο ενός ποδοσφαιριστή σε προοπτική τρίτου προσώπου (κάτι που θυμίζει αμυδρά το Libero Grande στο PS1). Συμμετέχετε σε online αγώνες 3v3, 4v4 ή 5v5, μέχρι να φτάσετε level 5 οπότε και μπορείτε να παίζετε 5v5 ranked.
Δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε φάουλ, ούτε άουτ, ούτε offside κτλ, οπότε χρειάζεται να σκαρφιστείτε διάφορες τεχνικές για να εκμεταλλευτείτε όχι μόνο τους συμπαίκτες σας, αλλά και το περιβάλλον, δίνοντας πχ πάσα στον εαυτό σας εκμεταλλευόμενος το πλαϊνό τοίχος όπως κάναμε παλιά στις αλάνες. Όλοι οι παίκτες αλλάζουν ρόλους όταν μπαίνει κάποιο γκολ, οπότε βρίσκεστε να παίζετε αμυντικός, επιθετικός ή ακόμη και τερματοφύλακας, μέσα στο rotation που γίνεται κατά την διάρκεια του αγώνα. Κάθε ματς διαρκεί έξι λεπτά, εκτός κι αν πάει η διαφορά στα τέσσερα γκολ, οπότε σε εκείνο το σημείο ολοκληρώνεται.
Ο χειρισμός του ποδοσφαιριστή σας είναι αρκετά δύσκολος, ιδιαίτερα στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού, αφού καλείστε να κοιτάτε συνεχώς γύρω σας για να δείτε πού βρίσκεται η μπάλα, να υποδεχτείτε σωστά την μπάλα αν έρθει προς το μέρος σας, να σημαδέψετε σωστά για να δώσετε μια σωστή πάσα ή να κάνετε ένα καλό σουτ κτλ. Η καμπύλη εκμάθησης είναι μεγάλη και απαιτεί ιδιαίτερη επιδεξιότητα να μπορείτε έστω να χειριστείτε σωστά τον παίκτη σας, καθώς πέρα από σωστό προσανατολισμό απαιτούνται αρκετά διαφορετικά κουμπιά για να μπορέσετε να πετάξετε τη μπάλα μπροστά ενώ ντριμπλάρετε, να πετάξετε τη μπάλα προς τα πάνω αποφεύγοντας τον αντίπαλο κτλ.
Αυτή ακριβώς η δυσκολία να κάνετε ακόμα και τα βασικά φέρνει και το χάος στο παιχνίδι, με σκηνές απείρου κάλους και κλωτσοπατινάδες χωρίς προηγούμενο που προσφέρουν διασκέδαση, αν δεν το πάρετε και πολύ στα σοβαρά. Το animation όλων των κινήσεων είναι εξαιρετικό, με μεγάλη ποικιλία τόσο για τους επιτιθέμενους όσο και για τους αμυνόμενους. Ο δε τερματοφύλακας έχει εντελώς διαφορετική κινησιολογία, αφού απαιτούνται διαφορετικά κουμπιά και πρέπει να πάτε στη σωστή κατεύθυνση για να κάνετε απόκρουση ψηλά, χαμηλά ή στο πλάι. Αλλά ακόμη κι όταν μάθετε το παιχνίδι και μπορείτε πραγματικά να χειριστείτε σωστά τον παίκτη σας, χωρίς το ματς να μοιάζει με αγώνα Β΄ τοπικού, η διασκέδαση δεν χάνεται. Απλά εκεί απολαμβάνετε περισσότερο τις στρατηγικές και το βάθος του τίτλου, το οποίο βρίσκεται επιμελώς κρυμμένο πίσω από την επιφανειακή τρέλα των αρχικών ωρών.
Προβλήματα βέβαια υπάρχουν και παρατηρούνται σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού. Ένα από τα πιο σημαντικά είναι οι «περαστικοί παίκτες», ιδιαίτερα στα αρχικά ματς πριν το level 5, οι οποίοι μπαίνουν, κάνουν το κομμάτι τους και φεύγουν, αφήνοντας τον αγώνα με λιγότερους παίκτες. Σε αυτή τη φάση το παιχνίδι δεν τους τιμωρεί, οπότε είστε έρμαιο των διαθέσεων τυχαίων ατόμων ως προς το αν θα περάσετε καλά. Αλλά ακόμη και αν δεν φύγουν εντελώς, πολλοί από αυτούς νομίζουν ότι είναι ο Μαραντόνα στο απόγειό του και κάνουν ασυναρτησίες με αποτέλεσμα να χάνετε ματς χωρίς να μπορείτε να κάνετε τίποτα. Οπότε η ομάδα με τέσσερις φίλους σας είναι μονόδρομος. Όμως εδώ συναντάμε ένα δεύτερο μεγάλο αρνητικό του παιχνιδιού: την απουσία cross-play. Ως εκ τούτου, πρέπει να έχετε τέσσερις φίλους που έχουν το παιχνίδι στην ίδια πλατφόρμα με εσάς, κάτι πολύ δύσκολο. Οι δημιουργοί έχουν υποσχεθεί προσθήκη cross-play μέσα στο 2025, αλλά ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και σε κάθε περίπτωση είναι αυτοκτονικό ένα τέτοιο παιχνίδι να μην το υποστηρίζει εξαρχής. Τέλος, να σημειωθεί ότι λείπει η ποικιλία στα modes που θα έκανε ακόμη πιο διασκεδαστικό τον τίτλο. Επίσης μπορούσαν να υπάρχουν πιο ωραίες ανταμοιβές για να κρατήσουν το ενδιαφέρον, αντί για νέα μπαντάνα ή διαφορετικό σορτσάκι. Τα avatars πραγματικών ποδοσφαιριστών όπως ο Ronaldinho είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά σε αυτή τη φάση δεν μπορείτε να τον αποκτήσετε με in-game currency που κερδίζετε παίζοντας.
Οπτικά το παιχνίδι θυμίζει το Sifu, με τα cel-shaded γραφικά να ταιριάζουν απόλυτα με το ύφος του. Το animation των ποδοσφαιριστών επίσης είναι εξαιρετικό. Τα γήπεδα έχουν ωραία περιβαλλοντική ποικιλία (ζούγκλα, έρημος, βυθός θάλασσας, διάστημα κτλ), όπως μπορούσαν να είναι πιο λεπτομερή. Όσο για τον ήχο, τα εφέ εντός αγώνα κυμαίνονται σε καλό επίπεδο, με τους ποδοσφαιριστές να μιλάνε μεταξύ τους με σύντομες εντολές έτσι ώστε και ακουστικά να μπορείτε να καταλάβετε ότι κάποιος περιμένει πάσα κτλ. Αντίθετα, η μουσική που ακούγεται στα μενού είναι μάλλον «άοσμη» και δεν ταιριάζει απόλυτα με την λογική του παιχνιδιού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου