Η σειρά Pro Evolution Soccer πλέον έχει χάσει την παλιά της αίγλη, αλλά χρόνο με το χρόνο εμφανίζεται όλο και πιο βελτιωμένη, τουλάχιστον ως προς το gameplay. Είναι αλήθεια ότι εδώ και μία τριετία βγάζουν μάτι οι βελτιώσεις στο gameplay, αλλά δυστυχώς τόσο οι λίγες άδειες όσο και τα απαρχαιωμένα modes κρατάνε πίσω τα PES, τουλάχιστον εμπορικά. Καταφέρνει το PES 2019 να κερδίσει ουσία και εντυπώσεις ή μας αφήνει στο ίδιο έργο θεατές;
Στον τομέα του gameplay το PES 2019 είναι ίσως το πιο απολαυστικό PES που έχει βγει ποτέ. Η ρευστότητα στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών, τα ρεαλιστικά τζαρτζαρίσματα, η αμεσότητα με την οποία λειτουργούν οι συμπαίκτες σας για να πάρουν την μπάλα, ο άριστος ρυθμός αγώνα, είναι μερικά από τα πιο σημαντικά στοιχεία που εμφανίζονται ακόμα πιο καλοδουλεμένα και κάνουν το παιχνίδι διασκεδαστικό. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες φόρμες να επιτεθείτε όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο FIFA. Εδώ το παιχνίδι σας αφήνει πραγματικά ελεύθερο να σκαρφιστείτε ακόμη και τον πιο απίθανο τρόπο για να επιτεθείτε, δημιουργώντας φάσεις που διαφέρουν σημαντικά από ματς σε ματς. Η αίσθηση του απρόβλεπτου είναι πολύ έντονη και αποτελεί ίσως το πιο σημαντικού ατού του PES 2019.
Πέρα από τα πιο αληθοφανή animation των παικτών, αλλά και τις πιστές αναπαραστάσεις των κινήσεων των κορυφαίων παικτών, θετική εντύπωση προκαλεί η αναβαθμισμένη φυσική της μπάλας, όταν για παράδειγμα η μπάλα απομακρύνεται με κεφαλιά από κάποιο αμυντικο ή όταν εξαπολύετε μία καραβολίδα που φεύγει πολλά μέτρα άουτ. Τα σουτ διαφέρουν πραγματικά μεταξύ τους και είναι σε απόλυτη συνάρτηση με τη θέση βολής και την ισορροπία του κάθε παίκτη, προσδίδοντας τρομέρο ρεαλισμό εντός γηπέδου.
H ρευστότητα των κινήσεων των παικτών είναι απολαυστική.
Ένα ακόμη στοιχείο που έχει βελτιωθεί τρομέρα σε σχέση με το παρελθόν είναι η νοημοσύνη, τουλάχιστον στο ανώτερο επίπεδο δυσκολίας. Είναι ίσως η πρώτη φορά σε PES που δυσκολεύτηκα αρκετά να περιορίσω τις κινήσεις των αντίπαλων επιθετικών, αλλά και να διακόψω το πολύ συχνό overlap μεταξύ μπακ και χαφ ή μεταξύ χαφ και επιθετικού, που δημιουργούν μεγάλες τρύπες στην άμυνα. Αλλά και στο απέναντι μέρος του γηπέδου, όταν δηλαδή επιτίθεστε, παρατηρείτε ότι οι αμυντικοί συνεργάζονται πιο έξυπνα προκειμένου να σας αποσπάσουν την μπάλα και δεν ρισκάρουν εύκολα τάκλιν, τα οποία σε παλιότερα παιχνίδια τα προσπερνάγατε εύκολα με τρίπλα ή προσποίηση. Σε αυτό, συνυπολογίστε και την μεγαλύτερη δυσκολία να πετυχαίνετε γκολ από στημένα, οπότε καταλαβαίνετε ότι φέτος ο δρόμος προς την κορυφή δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αν μάλιστα δοκίμασετε το έξτρα επίπεδο δυσκολίας που ξεκλειδώνεται μετά από κάποια ματς, τότε πραγματικά βρίσκετε μπροστά σας γολγοθά, ο οποιός όμως σας εθίζει όλο και περισσότερο να ασχοληθείτε με τον επόμενο αγώνα.
Το μοναδικό ίσως ψεγάδι που μπορεί να καταλογιστεί στο gameplay του παιχνιδιού είναι η επί της ουσίας αχρήστευση του επιθετικού τάκλιν, αφού οι παίκτες καλύπτουν σωστά την μπάλα, οπότε πραγματοποιώντας ένα τέτοιο τάκλιν είτε τρώτε κίτρινη κάρτα αφού βρίσκετε τον παίκτη από πίσω, είτε ο επιθετικός σας περνάει σαν σταματημένο, γεγονός που μείωνει λίγο την ποικιλία των στρατηγικών που ακολουθείτε όντας πίσω από την μπάλα.
Κομβική είναι και η συμπεριφορά των τερματοφυλάκων, οι αντιδράσεις των οποίων ήταν τροχοπέδη σε παλιότερα παιχνίδια, αν και είχαν βελτιωθεί αρκετά στο περσινό παιχνίδι. Στο PES 2019 οι τερματοφύλακες εμφανίζονται ακόμη καλύτεροι όσον αφορά τα τετ α τετ και τις εξόδους, έχουν σταματήσει το κακό συνήθειο με τις αποκρούσεις τους να στέλνουν την μπάλα στην καρδιά της μικρής περιοχής και δεν κάνουν χαζά λάθη στις μεταβιβάσεις με τα χέρια. Το μόνο μελανό σημείο είναι ότι κάποιες φορές κάνουν αδύναμες αποκρούσεις που συχνά καταλήγουν στο βάθος της εστίας, κάτι βέβαια που έτσι και αλλιώς συμβαίνει και στους πραγματικούς αγώνες οπότε δεν ενοχλεί σε μεγάλο βαθμό.
Τα γκολ από στημένες φάσεις έχουν δυσκολέψει αρκετά.
Σοβαρά παράπονα έχω προσωπικά από την συμπεριφορά των διαιτητών, οι αποφάσεις των οποίων είναι πολλές φορές εκτός λογικής. Συχνά δεν αφήνουν να εξελιχθεί η φάση και σφυρίζουν για φάουλ ή ακόμη χειρότερα σφυρίζουν επιθετικό φάουλ χωρίς να καταλαβαίνετε πραγματικά τί έχετε κάνει λάθος στην διεκδίκηση της μπάλας μεταξύ επιθετικού και αμυντικού. Εξίσου περίεργη είναι η λογική με την οποία μοιράζουν τις κάρτες, αφού πολλές φορές με ένα απλά στενό μαρκάρισμα, χωρίς τάκλιν σας έρχεται ουρανοκατέβατη μία κίτρινη κάρτα και σας αχρηστεύει το “σκυλί του πολέμου” που έχετε στην μεσαία γραμμή.
Κι ενώ στο gameplay σχεδόν τα πάντα είναι επιπέδου... “Champions League”, το περιεχόμενο θυμίζει... “Super League Σουρωτή”. Το Master League είναι πια τόσο αναχρονιστικό και εκτός πραγματικότητας που πραγματικά είναι μάταιος κόπος να ασχοληθείτε σοβαρά μαζί του. Είναι δυνατόν εν έτει 2018 να υπάρχουν ακόμη αυτά τα τραγικά μενού με τα ελάχιστα στατιστικά των οποίων η εύρεση παραμένει ακόμα σπαζοκεφαλιά μέσα στο όλο χάος; Είναι δυνατόν ο περιορισμός των πέντε κινήσεων κάθε φορά στο μεταγραφικό παζάρι να υπάρχει ακόμη; Με ποια λογική; Είναι ποτέ δυνατόν να πωλείται ένας παίκτης 38 ετών (Emre) έναντι 20 εκατομμυρίων ευρώ και ο τίμιος πλην 34 χρονος Adebayor να έχει αγοραστική αξία 18 εκατομμυρίων ευρώ, τη στιγμή που στο πραγματικό ποδόσφαιρο η αξία και των δύο μαζί δεν ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια; Το ίδιο απαρχαιωμένο πλέον φαντάζει και το Become a Legend το οποίο έχει μείνει στάσιμο τουλάχιστον εδώ και μία τριετία και φαίνεται ξεχασμένο ακόμη και από τους ίδιους τους δημιουργούς του παιχνιδιού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου