God of War Review με πολύ δράση


Τρία χρόνια μετά, είχαμε την αξέχαστη παρουσίαση του νέου God of War για το PS4 στην Ε3 2016 και πλέον την κυκλοφορία του, μαζί με τεράστιες προσδοκίες και ενθουσιασμό. Οι λόγοι πολλοί. Η επιστροφή του Kratos φέρνει το τέλος της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και την μετάβαση στη σκανδιναβική μυθολογία, νέα ιστορία και την επάνοδο του Cory Barlog (God of War 1, 2) ως creative director του παιχνιδιού. Αρκετά χρόνια μετά τα γεγονότα του GoW 3, ο Kratos βρίσκει καταφύγιο στον σκανδιναβικό βορρά. 
Στο βασίλειο του Midgard γνωρίζει και ερωτεύεται την θνητή Faye και αποκτούν μαζί ένα αγόρι στο οποίο δίνουν το όνομα Ατρέας. Για τον Kratos, έννοιες όπως αυτές της οικογένειας, πατρότητας και αγάπης, ανασύρουν από μέσα του, ξεχασμένες αξίες τις οποίες κάποτε αδυνατούσε να δει, τυφλωμένος από το μίσος. Όλα φάνταζαν ιδανικά, μέχρι την στιγμή που η Faye πεθαίνει. Ο Kratos ξαφνικά χάνει το στήριγμά του στη νέα προσπάθεια που καταβάλλει για να αισθανθεί ξανά άνθρωπος. Αυτομάτως, κύριο μέλημά του γίνεται η διαπαιδαγώγηση του μικρού Ατρέα τον οποίο ορκίζεται να προστατεύσει πάση θυσία. 
Απώτερος σκοπός για τον Kratos και τον Ατρέα είναι η ικανοποίηση της τελευταίας επιθυμίας της αδικοχαμένης Faye, η οποία λίγο πριν αφήσει την τελευταία πνοή της, ζητά να σκορπίσουν τις στάχτες της από την υψηλότερη βουνοκορφή του Midgard. Προτού ξεκινήσουν το οδοιπορικό τους, τα σχέδια των δύο προσωρινά ανατρέπονται, μετά την αναπάντεχη εμφάνιση ενός μυστηριώδη επισκέπτη. Κάπου εδώ σταματάω την περιγραφή του σεναρίου διότι... θα με πάνε μέσα λόγω σπόιλερ. Τη συνέχεια αξίζει να την ανακαλύψετε μόνοι σας. Όπως αντιλαμβάνεστε, το νέο God of War δεν ξεκινάει με κάποια εντυπωσιακή σκηνή (πχ boss fight) όπως οι προκάτοχοί του. Αντιθέτως, βιώνετε ένα νοσταλγικό εναρκτήριο λάκτισμα, μια κίνηση που αυτομάτως καθορίζει την αλλαγή στο σεναριακό ύφος. 
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, γίνεστε μάρτυρες ενός ταξιδιού ενηλικίωσης και εκπαίδευσης του Ατρέα, ώστε να καταστεί έτοιμος να αντιμετωπίσει τους κινδύνους, τις κακουχίες και τις απειλές που κρύβει η ζωή. Ο πατέρας πλέον Kratos, εμφανίζεται αυστηρός, απόλυτος, και λιγομίλητος απέναντι στο γιο του. Απαιτεί από τον Ατρέα σιδηρά πειθαρχία, σεβασμό και αυτοέλεγχο. Γρήγορα ξεκαθαρίζει στον μικρό ότι δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους, ούτε χωρούν ηρωισμοί, εγωισμοί και απερισκεψίες. Ο δρόμος προς την οργή και την εκδίκηση δεν έχει επιστροφή. Ο Kratos το γνωρίζει καλά και θα κάνει τα πάντα, ώστε ο Ατρέας να μην το ακολουθήσει. Δεν θέλει να επαληθευτεί το γνωμικό “αμαρτίες γονέων, παιδεύουσι τέκνα”. Έτσι, κρατά σαν επτασφράγιστο μυστικό τη θεϊκή ταυτότητά του από τον μικρό; 
 Η απόσταση που χωρίζει τους δυο ήρωες δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τα δίπολα πατέρας - γιος και ανήλικος - ενήλικας, ούτε στην διαφορετικότητα των προσωπικοτήτων τους. Στα μάτια μου, ο Kratos και ο Ατρέας πρεσβεύουν δυο διαφορετικούς κόσμους, δυο διαφορετικές κουλτούρες, δυο διαφορετικούς πολιτισμούς. Το παιχνίδι καταφέρνει επιτυχώς να παντρέψει τις επιρροές της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας με τη σκανδιναβική μυθολογία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι στιγμές όπου ο Kratos διηγείται στον Ατρέα τον μύθο του Αισώπου με τον λαγό και τη χελώνα, προκειμένου ο τελευταίος να κατανοήσει το νόημα του περίφημου ρητού “όποιος βιάζεται, σκοντάφτει”. Από την άλλη, ο Kratos δεν γνωρίζει τη σκανδιναβική διάλεκτο και τις παραδόσεις της. Μην ξεχνάμε ότι είναι ένας ξένος, σε μια ξένη γη. Εδώ, έρχεται και “κουμπώνει” ο Ατρέας, μεταφράζοντας και εξηγώντας στον πατέρα του τη σκανδιναβική γλώσσα, τους ρούνους και τις παραδόσεις της. Ο Ατρέας από την μεριά του, συμπεριφέρεται όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. Είναι εξωστρεφής, εκφράζει ερωτήματα σχετικά με το παρελθόν του πατέρα του για τα οποία δεν λαμβάνει απαντήσεις, λειτουργεί παρορμητικά, αντιλαμβάνεται την περιπέτεια σαν ένα ανέμελο παιχνίδι, δυσκολεύεται να αφαιρέσει ζωή κτλ.
 Η σχέση πατέρα και γιου δοκιμάζεται αρκετές φορές και περνάει από πολλά στάδια. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο έχει έκδηλες αναφορές και ομοιότητες με παιχνίδια όπως το The Last of Us, αλλά και ταινίες όπως το The Road (Viggo Mortensen, Kodi Smit-McPhee). Επί του συνόλου, έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στη σκιαγράφηση της σχέσης πατέρας και γιού αλλά και στον αντίκτυπο της οικογενειακής τραγωδίας. Πριν ξεκινήσω το παιχνίδι, δεν σας κρύβω ότι διάφορες σκόρπιες σκέψεις περιτριγύριζαν το μυαλό μου. Στο παρελθόν, προσπαθώντας να ερμηνεύσω την ανάγκη του σφαγέα Kratos για εκδίκηση, συμπέρανα ότι αυτό που επιθυμούσε διακαώς ήταν η απονομή μιας πρωτόγονης δικαιοσύνης. Η παραπάνω λογική άλλωστε, ερχόταν σε πλήρη σύζευξη με την αιματηρή hack-and-slash φιλοσοφία της αρχικής τετραλογίας. Ωραία μέχρι εδώ. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η ανθρώπινη φύση του υπερισχύσει της θεϊκής; Ένας άλλοτε θεός του πολέμου που έσπειρε το χάος και τον όλεθρο στην αρχαία ελληνική επικράτεια, μπορεί να τιθασεύσει με κάποιο τρόπο την οργή που θεριεύει μέσα του και να αισθανθεί ξανά θνητός; 
Επίσης, θα εξηγούνται οι λόγοι που οδήγησαν τον Kratos να αφήσει την αρχαία Ελλάδα; Ναι, όλα ξεκαθαρίζονται και όλα απαντώνται. Μην ανησυχείτε. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, όταν ολοκληρώσετε το παιχνίδι ελάχιστα σας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα, καθώς οι αποκαλύψεις και οι ανατροπές σας αφήνουν άναυδους. Σας συνιστώ επίσης οπωσδήποτε να δείτε το μυστικό τέλος του παιχνιδιού. Το God of War διαψεύδει τις όποιες ανησυχίες και παραδίδει τελικώς ένα αριστουργηματικό αλλά συνάμα ώριμο δείγμα σεναριακής γραφής, ακολουθώντας τα βήματα άλλων μεγάλων αποκλειστικοτήτων της Sony όπως τα The Last of Us, Uncharted 4 και Horizon Zero Dawn. Ολοκληρωτική αλλαγή σεναριακού ύφους, περαιτέρω έμφαση στο storytelling και σταθερή στήριξη στην αγνή single-player εμπειρία. Κατά πόσον όμως το παιχνίδι και κατ’ επέκταση ο Kratos, μπορούν να αναπροσαρμόσουν την παικτική δομή των προηγούμενων GoW; Η απάντηση είναι καθαρή και ξάστερη: όχι μόνο μπορούν αλλά σημειώνουν αλματώδη πρόοδο και εξέλιξη. 
Το main story του παιχνιδιού διαρκεί περίπου 15 ώρες, το δευτερεύον περιεχόμενο προσθέτει επιπλέον 20-25 ώρες δράσης και περιπέτειας, ενώ τα επίπεδα δυσκολίας χωρίζονται σε easy (give me a story), normal (give me a balanced experience), hard (give me a challenge) και very hard (give me God of War). Το παιχνίδι διαθέτει, πέραν των βασικών αποστολών, αρκετές υππαποστολές, challenges, συλλογή collectables, κυνήγι θησαυρών και επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων που απαιτούν ευρηματικότητα και σωστή χρήση των όπλων και των gadgets. Περνώντας στο gameplay, η πρώτη μεγάλη αλλαγή που συνειδητοποιείτε παίζοντας έγκειται στον κόσμο του παιχνιδιού. Το παιχνίδι, εμφανώς δανειζόμενο στοιχεία από το world building των Tomb Raider της Crystal Dynamics και των Darksiders, αφομοιώνει ένα παρεμφερές open-world / sandbox μοτίβο στο σχεδιασμό του Midgard. 
Δεν ακολουθείτε ένα προκαθορισμένο μονοπάτι μέχρι να φτάσετε στον προορισμό σας, ούτε εμφανίζονται “φράγματα” που σας εγκλωβίζουν σε λίγα τετραγωνικά την ώρα της μάχης, όπως συνέβαινε παλιότερα. Αυτές οι εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο κόσμος παρουσιάζεται αριστοτεχνικά σχεδιασμένος και ποικιλόμορφος. Θεόρατος σε έκταση και κλίμακα, συνδυάζει με ζηλευτό τρόπο την εναλλαγή οικοσυστημάτων και περιοχών, με μια ακαταμάχητη ροπή προς την λεπτομέρεια και τον ρεαλισμό, μπολιασμένος με αρκετές δόσεις φαντασίας (fiction).
Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου