Από τότε που ανακοινώθηκε, το For Honor έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον με την πολεμική θεματολογία και το gameplay του, θυμίζοντας Ryse: Son of Rome. Στην Ε3 2016 είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω το παιχνίδι.
Λίγα λόγια για τη γενική ιδέα του For Honor, πριν περάσουμε στο gameplay. Μετά από μια μεγάλη καταστροφή παγκόσμιας κλίμακας που συνέβη στον κόσμο, οι τρεις μεγάλοι πολιτισμοί (Δύση, Βορράς και Ανατολή) αρχίζουν ένα μπρα ντε φερ πίσω από το οποίο κρύβεται μια overlord με το όνομα Apollyon. Αυτή η δίψα για δύναμη οδηγεί σε μια χιλιετία πολεμικών συρράξεων. Στο παιχνίδι αναλαμβάνετε το ρόλο είτε ενός ιππότη, είτε ενός βίκινγκ, είτε ενός σαμουράι. Η κάθε φυλή έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Για παράδειγμα οι ιππότες έχουν δυνατές πανοπλίες αλλά αργά και μεγάλα όπλα, οι βίκινγκ έχουν πιο γρήγορα όπλα αλλά σχεδόν καθόλου θωράκιση, ενώ οι σαμουράι έχουν αδύναμες πανοπλίες και γρήγορα αλλά αδύναμα όπλα.
Η μάχη βασίζεται στην κίνηση του δεξιού αναλογικού μοχλού που αλλάζει τη στάση του χαρακτήρα και την γωνία που υπερασπίζεστε και ταυτόχρονα την γωνία από την οποία επιτίθεστε. Αν για παράδειγμα ο εχθρός είναι έτοιμος να επιτεθεί από αριστερά, τότε πρέπει να έχετε τον δεξί αναλογικό προς στα αριστερά ώστε να μην σας κάνει ζημιά. Με την αντίστροφη λογική λειτουργούν και οι επιθέσεις. Για να επιτεθείτε σε έναν εχθρό που έχει, ας πούμε, την άμυνά του προς τα πάνω, πρέπει να επιτεθείτε δεξιά ή αριστερά. Πρέπει λοιπόν να έχετε την κατάλληλη θέση στον δεξί αναλογικό και με τις σκανδάλες να εκτελείτε τις επιθέσεις. Ο αριστερός μοχλός είναι για κίνηση, και έχετε στη διάθεσή σας κινήσεις αποφυγής. Κάποια στιγμή, εφόσον έχετε δεχτεί αρκετές επιθέσεις, μπορείτε να μπείτε σε revenge mode που για λίγο αυξάνει την δύναμη και την ταχύτητα του χαρακτήρα. Πρόκειται για κάτι σαν overdrive. Προσοχή όμως, την ίδια δυνατότητα έχουν και τα αφεντικά, τα οποία μπορούν να εκμεταλλεύονται την κατάσταση και να ενεργοποιούν το δικό τους revenge mode τη στιγμή που έχετε καταναλώσει το δικό σας για να σας κόψουν ένα ή δύο φτηνά χτυπήματα.
Οι μάχες έχουν στρατηγηκή, αλλά αυτό δεν τις κάνει λιγότερο θεαματικές.
Πέρα από τους βασικούς μηχανισμούς άμυνας/επίθεσης και το revenge mode, μπορείτε να πετάτε εχθρούς από ψηλά μέρη ή σε καρφιά για να τους αποτελειώνετε και να τους επιτίθεστε από ψηλά για να τους ξεκάνετε άμεσα. Οι απλοί στρατιώτες φεύγουν από την μέση πιο εύκολα με απλές επιθέσεις σε περίπτωση που βρεθείτε σε μάχη με αρκετούς από αυτούς γύρω σας και θέλετε να επικεντρωθείτε στον ζόρικο μεγαλύτερο εχθρό. Το demo που έπαιξα είχε δύο σκέλη. Το πρώτο είχε να κάνει με την πολιορκία ενός κάστρου στη δυτική Ευρώπη από μια αντίπαλη φατρία ιπποτών που έχουν άλυτους λογαριασμούς και το δεύτερο ήταν η απόβαση των βίκινγκ στην Ιαπωνία που έχουμε δει και στα τρέιλερ. Στο τέλος του δεύτερου σκέλους, η μάχη με τον αρχηγό των σαμουράι είναι αρκετά εντυπωσιακή αλλά και δύσκολη, δίνοντας μια ιδέα για το πώς εκτυλίσσονται τα πράγματα στο campaign.
Τα γραφικά του For Honor είναι αρκετά όμορφα, χωρίς να εντυπωσιάζουν. Το παιχνίδι τρέχει χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, στο PS4 τουλάχιστον. Το μόνο που επισκιάζει την όλη παρουσίαση είναι μερικές υφές χαμηλής ανάλυσης, αλλά λογικά θα έχουν βελτιωθεί στην τελική έκδοση. Να σημειωθεί επίσης ότι το παιχνίδι διαθέτει campaign co-op (split-screen ή online) για δύο παίκτες και pvp multiplayer το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε πέρσι. Αυτά και άλλα πολλά θα τα (ξανα)δούμε στους επόμενους μήνες, ενόψει της κυκλοφορίας του For Honor στις 14 Φεβρουαρίου 2017, ακριβώς την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Τόσο ρομαντικό όσο ένα τσεκούρι στο κρανίο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου